Płaskorzeźba Świętego Jana Ewangelisty spoczywającego na Sercu Pana Jezusa
- Szczegóły
- Kategoria: Wydarzenia
- Opublikowano: 28 styczeń 2017
Przed uroczystością Narodzenia Pańskiego 2016 roku na bocznej ścianie w naszym kościele została umieszczona płaskorzeźba Św. Jana Ewangelisty spoczywającego na Sercu Pana Jezusa.
Święty Jan, apostoł i ewangelista to pierwszy, który napisał w Ewangelii „Bóg jest miłością”, pierwszy czciciel Serca Jezusowego, dlatego też znalazł miejsce w naszym kościele.
Jan, apostoł i ewangelista (zm.ok.98). Początkowo był uczniem św. Jana Chrzciciela, który nazwał Jezusa w dzisiejszej Ewangelii „Oto Baranek Boży” (J1.36) Do grona apostołów został powołany nad Jeziorem Galilejskim (Mt4,18-22). „Należał do trzech wybranych uczniów Jezusa. Był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor oraz krwawego potu Chrystusa w Ogrójcu. Na Ostatniej Wieczerzy siedział obok Jezusa, a nawet złożył swoją głowę na Jego sercu. Jemu ujawnił Zbawiciel imię zdrajcy, Judasza. Tylko on, jako jedyny z apostołów, towarzyszył Chrystusowi na Kalwarię i stał pod krzyżem. Przed skonaniem Pan Jezus powierzył mu w opiekę swoją Matkę (J19,26-27). Na wiadomość o zmartwychwstaniu Jan pierwszy przybył do pustego grobu. Dzieje Apostolskie ukazują go jako towarzysza św. Piotra. , gdy udawał się on na modlitwę do świątyni jerozolimskiej i uzdrowił sparaliżowanego (3,1-8). Wspólnie ze św. Piotrem przemawiał do ludzi i został wtrącony do więzienia (Dz4,1-24). Po zesłaniu Ducha Świętego głosił Ewangelię w Palestynie i Azji Mniejszej. Za panowania cesarza Domicjana (81-96) został zesłany na wyspę Patmos, gdzie na podstawie otrzymanych objawień napisał Apokalipsę. Po uwolnieniu zamieszkał w Efezie (Turcja) i zmarł tam około 98 roku”. (Mój Święty Patron- Lublin1988).
Kiedy myślimy o naszym kościele pw. Najświętszego Serca pana Jezusa, który powstał jako wotum Roku Jubileuszowego, nie może zabraknąć Św. Jana , Ewangelisty.
To Św. Jan napisał w Ewangelii: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1.14). Słowo stało się Ciałem, mamy te słowa umieszczone w naszym prezbiterium. Bóg stał się jednym z nas, zamieszkał wśród nas, że Bóg stał się człowiekiem „we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu”.
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” J 3,16. To w Jezusie Chrystusie objawiła się największa miłość Boga do nas. Prawda o Bogu , który jest miłością jest syntezą tego co Bóg objawił o sobie przez proroków a ostatecznie najpełniej przez Jezusa Chrystusa. Ta miłość jest wymagająca. Czego dowodem jest Jezus Chrystus, który stał się posłusznym aż do śmierci (por.Flp2,8). Wpatrujemy się w Krzyż znak największej miłości. Wiemy z opisu męki i śmierci Jezusa, że gdy żołnierze w Wielki Piątek „podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden żołnierzy włócznią otworzył Mu bok i natychmiast wypłynęła krewi woda(J19,33-34). Św. Jan Ewangelista uwiarygodnia to i pisze: „Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.(J19,35-37). Święty Jan Ewangelista kończy opis męki i śmierci Chrystusa na Krzyżu słowami: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” J 19,37. W to przebite Serce na krzyżu wpatrujemy się w naszej Parafii i w tym kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, bo w Tym przebitym Sercu, szczególnie objawiła się miłość zbawcza i odkupieńcza.
„Bóg jest miłością”. Te słowa św. Jana Ewangelisty były tematem pielgrzymi Jana Pawła II do naszej Ojczyzny w 1999 roku w przededniu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Święty Jan Paweł II do kultu Serca Jezusowego nawiązywał w encyklikach Redemptor hominis (pierwszy witraż będzie symbolizował tą encyklikę), i Dives In Misericordiae. W 1999 r. w orędziu na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Ojciec Święty przypomniał: „Człowiek roku 2000 potrzebuje Serca Chrystusa, aby poznać Boga i samego siebie, potrzebuje Go, aby budować cywilizację miłości”
