Nowy witraż
- Szczegóły
- Kategoria: Wydarzenia
- Opublikowano: 04 styczeń 2019
Cieszymy się nowym witrażem. Jest poświęcony dzieciom. Symbolizuje on otwarty „List do dzieci” - Jana Pawła II, napisany w Roku Rodziny. Watykan, 13 grudnia 1994 r.
Patronem jest błogosławiona Aniela Salawa.
Pierwsza kwatera okna zawiera podobiznę bł. Anieli Salawa z podpisem bł. Aniela Salawa.
Bł. Aniela Salawa 1881-1922 Wrażliwość na Ducha Świętego. Beatyfikacja 13 sierpnia 1991 roku w Krakowie. Wspomnienie liturgiczne 9 września.
„Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 roku w ubogiej wielodzietnej rodzinie. Była najmłodsza z dziesięciorga dzieci Bartłomieja i Ewy Salawów we wsi Siepraw koło Myślenic. Rodzina Anieli była głęboko religijna. Znana była w jej domu praktyka wspólnej modlitwy rodzinnej oraz głośnego czytania książek i czasopism religijnych. Ukończyła zaledwie dwie klasy szkoły elementarnej, gdyż musiał pomagać w gospodarstwie rolnym. Jesienią 1887 udała się do Krakowa, gdzie podjęła pracę jako służąca , złożyła ślub do zgodnej czystości, poświęcała się bliźnim, niosła pomoc służącym, przystąpiła do Stowarzyszenia Sług Katolickich Św. Zyty i trzeciego zakonu św. Franciszka. W czasie I wojny Światowej, pomimo pogarszającego się stanu zdrowia (choroba płuc i żołądka) pomagała w krakowskich szpitalach rannym żołnierzom, a także jeńcom wojennym. Ostatnie pięć lat życia spędziła w nędzy, z pogodą ducha dźwigając krzyż choroby. Zmarła samotnie 1922 roku (Por. Nasi święci, Redakcja Wojciech Zagrodzki CSsR, Homo Dei, 2009)
Z homilii Jana Pawła II podczas uroczystości beatyfikacji:
„Ta córka ludu polskiego(…) znaczną część swego życia związała z Krakowem. To miasto było środowiskiem jej pracy, jej cierpienia, jej dojrzewania do świętości.(…) Okazywała niezwykłą wrażliwość na działanie Ducha Świętego. Świadczą o tym zapiski, jakie po niej pozostały,(…)„Nie zasmucajcie Ducha Świętego! „. Powtarzamy te słowa z Jadwigą, królową Polski, „matką narodów”. I powtarzamy je z Anielą Salawą, błogosławioną. Niech się zjednoczą w naszej świadomości te dwie kobiece postaci: królowa i służąca!. Czyż całe dzieje świętości chrześcijańskiej, duchowości budowanej na ewangelicznym wzorze, nie wyrażają się w tym prostym zdaniu: „Służyć Bogu - to znaczy królować!. Tę samą prawdę wyraża życie królowej i życie prostej służącej”
Stąd też na witrażu mamy słowa, które wypowiedział Jan Paweł II w czasie jej beatyfikacji: Służyć Bogu - to znaczy królować! Bł. Aniela była służącą wykonywała proste posługi stąd na tacy dzban z wodą, owoce, poniżej miotła. Złożyła ślub czystości stąd kwiat-lilia symbol czystości zwieńczenie małego okna u góry.
W drugiej kwaterze okna mamy napis: Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego (Ef 4.30). Błogosławiona Aniela Salawa była wrażliwa na działanie Ducha Świętego, na Jego dary i realizowała na co dzień owoce Ducha Świętego: miłość, radość, pokój, cierpliwość, łaskawość, dobroć, uprzejmość, cichość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość. czystość.
Jakże się to ściśle wiąże z ogólnopolskim programem duszpasterskim na rok 2019 „W mocy Bożego Ducha”, i z tegorocznymi Roratami, kiedy w Kościele mówiliśmy o Trzeciej Osobie Boskiej o Duchu Świętym.
Papież zwrócił się do dzieci cytując słowa psalmu: Chwalcie Imię Pana! (PS.113). Te słowa Psalmy były treścią rozważań Papieża „Liście do dzieci”. Chwalić to znaczy iść w życiu za głosem swego powołania, stąd też na witrażu znalazły się te słowa. Papież pisał w tym Liście:
„Jak ważne jest dziecko w oczach Pana Jezusa! Można by wręcz powiedzieć, że Ewangelia jest głęboko przeniknięta prawdą o dziecku. Można by ją nawet w całości odczytywać jako „Ewangelię dziecka”. Dlatego też w witrażu Księga z napisem: „Ewangelia dziecka” i to co jest ważne w życiu dziecka: I Komunia - Eucharystia, świeca, wianek u góry
Fragmenty Listu Świętego Jana Pawła II do dzieci:
„Pozwólcie, drodzy chłopcy i dziewczęta, że na zakończenie tego Listu przypomnę słowa Psalmu, które mnie zawsze wzruszały: Laudate pueri Dominum! Chwalcie, o dziatki, chwalcie imię Pana. Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki! (…)Chwalcie imię Pana!
„A ponieważ człowiek winien chwalić Boga przede wszystkim własnym życiem, nie zapominajcie o tym, co dwunastoletni Jezus powiedział swojej Matce i Józefowi w Świątyni jerozolimskiej: „Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,49). Człowiek chwali Boga przez to, że idzie w życiu za głosem swego powołania. Pan Bóg powołuje każdego człowieka, a Jego głos daje o sobie znać już w duszy dziecka: powołuje do życia w małżeństwie czy też do kapłaństwa; powołuje do życia zakonnego, a może do pracy na misjach... Kto wie? Módlcie się, drodzy chłopcy i dziewczęta, abyście rozpoznali, jakie jest wasze powołanie, i abyście mogli później iść wielkodusznie za jego głosem.(…)(…)Bóg was miłuje, drogie dzieci! I to właśnie pragnę wam powiedzieć na zakończenie Roku Rodziny i na te Święta Bożego Narodzenia, które w sposób szczególny są waszymi świętami.”
Podnieś rączkę Boże Dziecię i błogosław swoim małym przyjaciołom, błogosław wszystkim dzieciom w na całej ziemi! Jan Paweł II.
