Teologia kościoła
- Szczegóły
- Kategoria: O parafii
- Opublikowano: 22 czerwiec 2013
Teologia, symbolika kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie i otoczenia (tekst roboczy)
Kościół to wyjątkowa budowla, budowla przesiąknięta Bogiem. Jest domem Boga. Miejscem wyjętym z tego świata, miejscem szczególnego kontaktu człowieka z Bogiem... Bóg jest architektem świątyni, choć posługuje się człowiekiem.
Zanim podjąłem ostateczną decyzję wystroju naszego kościoła i otoczenia wczytywałem się wielokrotnie w Dokumenty Kościoła Roku Jubileuszowego A.D. 2000, a zwłaszcza w dokument papieża Polaka Jana Pawła II: Incarnationis mysterium – Bulę ogłaszającą Wielki Jubileusz Roku 2000
„Kościół wkracza w nowy okres łaski i misji. To zbliżające się wydarzenie budzi też coraz większe zainteresowanie tych wszystkich, którzy poszukują szczególnych znaków pozwalających im dostrzec ślady obecności Boga w naszej epoce."
Kolejne lata przygotowań do Jubileuszu skoncentrowały się wokół Trójcy Świętej: przez Chrystusa - w Duchu Świętym - ku Bogu Ojcu. Droga wiary bierze początek z tajemnicy Trójcy i w Niej znajduje ostateczny kres, gdy nasze oczy dostąpią wreszcie wiekuistej kontemplacji oblicza Bożego. Obchodząc uroczyście pamiątkę Wcielenia, wpatrujemy się nieustannie w tajemnicę Trójcy. Jezus z Nazaretu, objawiając Ojca, zaspokoił ukryte w sercu każdego człowieka pragnienie poznania Boga. To, co trwało ukryte w stworzeniu jako pieczęć stwórczej ręki Boga i co Prorocy Starego Testamentu ogłaszali jako obietnicę, zostało ostatecznie objawione w osobie Chrystusa.
Jezus objawia oblicze Boga Ojca «pełnego litości i miłosierdzia» (por. Jk 5,11), a przez zesłanie Ducha Świętego ukazuje tajemnicę miłości Trójcy. Duch Chrystusa jest obecny i działa w Kościele i w historii: to Jego głosu trzeba słuchać, aby rozpoznawać znaki nowych czasów i nieustannie ożywiać w sercach wierzących oczekiwanie na powrót Chrystusa w chwale. Rok Święty winien być zatem jednym nieprzerwanym hymnem uwielbienia Boga w Trójcy Jedynego. Przychodzą nam tu z pomocą pełne poezji słowa świętego Grzegorza z Nazjanzu, Teologa:
«Chwała Bogu Ojcu i Synowi Królowi wszechświata. Chwała Duchowi, bo godzien jest czci i wszystek święty. Trójca jest jedynym Bogiem, który wszystko stworzył i napełnił: niebo istotami niebieskimi, a ziemię istotami ziemskimi. Morze, rzeki i strumienie napełnił zwierzętami wodnymi, ożywiając wszystko swoim Duchem, aby wszelkie stworzenie śpiewało hymn chwaty mądremu Stwórcy. jedynej przyczynie życia i trwania. Nade wszystko zaś niech zawsze wielbi Go stworzenie rozumne jako wielkiego Króla i dobrego Ojca”
Kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego stąd też wystrój kościoła nawiązuje do tego wielkiego wydarzenia. W prezbiterium Trójca Święta: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Św.
Na ścianie w prezbiterium namalowany- Bóg: Ojciec Wszechmogący (będzie rzeźba-trwają prace)
„Wierzę w Boga , Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi”
Bóg Ojciec
Bóg Ojciec równy z Synem i Duchem Świętym. W wielu religiach świata Bóg został nazwany Ojcem. Człowiek przeniósł na podstawie analogii ze swojego własnego życia, pojęcie ojca na Boga. Bóg jest dawcą życia i ojciec jest dawcą życia. Bóg podobnie jak ojciec zarządza rodziną. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga i im lepiej zna człowiek Boga, tym lepiej odkrywa swoją godność. Serce człowieka zostało tak stworzone przez Boga, że chce tego Boga Wszechmogącego, Nieskończenie Mądrego, Dobrego, Miłosiernego, Sprawiedliwego, Świętego nieustanne poznawać bo: ”Niespokojne jest serce człowieka póki nie spocznie w Bogu” (Św. Augustyn) . Serce nasze jest tak ukształtowane, iż pragnie kochać Boga jako swojego Ojca. Chrystus wzywa nas do mówienia Ojcze nasz. Dopiero przed Bogiem Ojcem człowiek może się odnaleźć . Jeżeli tego nie ma Bóg będzie zawsze straszył.
Bóg Ojciec Wszechmogący
„Bóg naszej wiary - jest duchem nieskończenie doskonałym jest absolutną pełnią prawdy i dobra, która pragnie się udzielać Bóg jest wszechmocny, wszystkowiedzący: przenika wszystko swoim poznaniem, jest Bogiem żywym. Ten wszystkowiedzący i wszechmocny Bóg ma moc stworzenia." „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego" (Łk1,37) - usłyszy Maryja przy Zwiastowaniu. Bóg kieruje dziełem stworzenia jako odwieczna Mądrość, Miłość i wszechmogąca Opatrzność. Bóg jest obecny we wszechświecie. Obecność ta przerasta i przenika świat, utrzymuje go zarazem w istnieniu. Jest obecny przez łaskę, której pełnię otrzymała ludzkość w Jezusie Chrystusie. „Panie, przenikasz i znasz mnie” (Ps 139). „W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28) (por.katecheza Jana Paweł II 18.9.1985).
W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz Serca Pana Jezusa.
„Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swojego Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższy od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię" Hbr. 1,1-4
Fundamentem Kultu Serca Jezusowego jest tajemnica osoby Chrystusa, Syna Bożego. Jest On rozważany przede wszystkim w tajemnicy Jedno miłości do Ojca i do ludzi.
Wśród tekstów biblijnych, które przywołuje się najczęściej dla uzasadnienia „pobożności Serca”, wymienia się fragment Nowego testamentu: 1) „Hymn radości" (Mt 11), w którym Jezus przedstawia siebie jako wzór do naśladowania, określa sienie jako „cichego i pokornego Serca”, 2) opisane w Ewangelii św. Jana otwarcie boku Jezusa (J19): „Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda" (J19,34) 3) teksty wyrażające tajemnicę odkupieńczego dzieła Chrystusa, motywowanego miłością, jak np. „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał" (J3,16).
Kościół i Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Najświętsze Serce najpierw czczone było w sposób szczególny w kaplicy, która jest obok kościoła od 1900 r. Parafia posiada dwa obrazy Serca Jezusa. Najstarszy - namalowany przez Matyldę Meleniewską (1927), drugi ze zbiorów Ks. Profesora Józefa Kaczmarka, Dziekana Wydziału Teologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, który malował takie obrazy. Obrazy wymienia się w zależności od Roku liturgicznego. Rama obrazu symbolika korony cierniowej. Nawiązanie do objawienia Jezusa Św. Małgorzacie Marii Alacogue. „Serce oplecione jest koroną cierniową”.
W prezbiterium Trzecia Osoba Boska: rzeźba – symbolika Ducha Świętego i napis :SŁOWO STAŁO SIĘ CIAŁEM
Symbolem Ducha Świętego jest- gołębica.Duch Święty jakby gołębica zstępuje na Jezusa w czasie Jego chrztu w Jordanie. Ten symbol występuje już w Księdze Rodzaju. Po raz pierwszy gołębicę spotykamy przy potopie. Tym symbolem pokoju posługują się nawet ateiści. Gołębica jest uosobieniem łagodności i pokoju. W Księdze Rodzaju pojawia się jako znak pojednania Boga z ziemią. Duch św. również przychodzi po to, aby jednać, wnosić pokój i w sposób twórczy jednoczyć ludzi prawdziwą miłością.
Symbol przypomina także ,że Pismo św. zostało napisane pod natchnieniem Ducha Świętego. Całą głębię Tajemnicy Wcielenia streszcza w jednym zdaniu Jan w Prologu swej ewangelii: ”A Słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas” – Tertio millennio adveniente
Dwa miliony dwieście tysięcy młodych rozważały te słowa w czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 w Rzymie.
„Apostoł Jan wyraził wzniosłą tajemnicę wcielonego Boga. Tym, co wyróżnia wiarę chrześcijańską spośród wszystkich innych religii, jest przekonanie, że człowiek imieniem Jezus z Nazaretu jest Synem Bożym, wcielonym Słowem, drugą osobą Trójcy, która przyszła na świat”. Orędzie Ojca św. Jana Pawła II do młodych całego świata z okazji XV Światowego Dnia Młodzieży.
Bóg Jezus Chrystus stał się człowiekiem i zamieszkał na ziemi, a dziś pozostał w słowie Bożym i w Eucharystii.
Pod napisem będzie symbol płonącego krzewu: nawiązanie do objawienia się Boga Mojżeszowi w płonącym krzewie, Objawienia Imienia Boga: „Jestem, Który Jestem”, nawiązanie do obrazu Serca Jezusa z objawienia Małgorzaty” „jakby na tronie całkowicie z ognia i płomieni jaśniejące bardziej niż słońce. Siedem płomieni będzie symbolizować siedem darów Duch Świętego.
Jezus Chrystus stał się człowiekiem i zamieszkał wśród nas.
„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” (J,1-5)
Bóg przemawia do nas poprzez Słowo Boże zawarte w Piśmie św. i pozostał w Eucharystii.
Bóg pozostał wśród nas w słowie Bożym.
W ołtarzu głównym symbolika Księgi Pisma św.
Na zakończenie Synodu Biskupów na temat Pisma Św. (26.10.2008) papież Benedykt XVI powiedział: „W liturgii widać jasno, że Biblia jest księgą ludu i dla ludu; dziedzictwem, testamentem przekazanym czytającym, aby dzisiaj w swoim życiu urzeczywistniali historię zbawienia, o której świadczą pisma. Istnieje zatem żywa relacja wzajemnej przynależności między ludem i księgą: Biblia pozostaje księgą żywą w ludzie, który ją czyta; lud zaś nie może istnieć bez Księgi, bo w niej znajduje swą rację bytu, swe powołanie i tożsamość. Tę wzajemną przynależność ludu i Pisma Świętego celebruje się w każdym zgromadzeniu liturgicznym, które z pomocą Ducha Świętego słucha Chrystusa, ponieważ to On przemawia, kiedy w Kościele czyta się Pismo i przyjmuje się przymierze, które Bóg odnawia ze swoim ludem. Pismo i liturgia mają zatem ten sam cel, a mianowicie, prowadzić lud do dialogu z Panem. Słowo, które wyszło z ust Bożych i o którym dają świadectwo Pisma, powraca do niego w postaci modlitewnej odpowiedzi ludu"
Bóg pozostał w Eucharystii.
Jest obecny w tabernakulum. Tabernakulum: drzwi z napisem: Jubilaeum A.D.2000 i słowa; Christus, Hodie, Heri, Semper (Chrystus, wczoraj, dziś i na wieki). O obecności Boga przypominają lampy wieczne. Drzwi symbol roku Jubileuszowego napisy w jeżyku łacińskim, przypominają o wielkim wydarzeniu w dziejach św. Wielkie wydarzenie bo od narodzin Chrystusa, zaczęto liczyć nawet lata w naszym kalendarzu.
Tabernakulum pancerne, spełniające wymogi liturgiczne.
I boczny Ołtarz symbolika księgi- Encyklika Matka Odkupiciela
Ołtarz symbolizuje Encyklikę Ojca św Jana Pawła II. ”Matka Odkupiciela” z obrazem Matki Bożej. Bóg przemówił w sposób szczególny przez Maryję, która została Matką Boga i uczestniczyła w dziele Zbawienia. Serce Maryi blisko Serca Jezusowego. Sam Bóg złączył Serce Maryi z Sercem Jezusa, a Maryja dała nam Serce Syna. Ona kształtowała Serce Jezusa i nawzajem Serce Jezusa rozpalało miłością Serce Matki.
W ołtarzu Matka Boża Częstochowska.
Poniżej tego obrazu w drzwiach do relikwiarza: obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Symbolika Encykliki będzie nam przypominać, że Bóg przemawia przez Namiestnika Chrystusa i przez Jego Pisma. W sposób szczególny przemówił przez zastępcę Pana Jezusa tu na ziemi papieża Jana Pawła II, który przypomniał i ukazał Maryję jako Matkę Boga, która razem z Synem cierpiała i stała się współodkupicielką.
II boczy ołtarz symbolika księgi - Dzienniczek św. Faustyny
Obraz Jezusa Miłosiernego i św. Faustyny. Pan Jezus do św. Faustyny powiedział: „Pisz i mów o Moim Miłosierdziu”. „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Mojego”. Pan Jezu wybrał Faustynę na Swoją sekretarkę, na rozdawczynię tegoż Miłosierdzia. Jej zadaniem w życiu ziemskim i w życiu przyszłym jest wypraszanie światu Bożego Miłosierdzia. Kanonizowana w Roku Jubileuszowym. Przez jej wstawiennictwo chcemy polecać Bogu nasze intencje.
Ołtarz - symbolizuje Dzienniczek św. Faustyny. Św. Faustyna przypominająca o Bogu bogatym w miłosierdzie.
Ten ołtarz będzie nam także przypominał że Bóg przemawia przez świętych i ich dzieła.
Poniżej relikwiarz ze świętymi i błogosławionymi związanymi w sposób szczególny z naszym kościołem, nabożeństwami, Rokiem Jubileuszowym.
„Święci stanowią znakomity komentarz do Ewangelii, swoim przykładem ukazują możliwości praktycznego wcielenia jej w codzienne życie. Dlatego trzeba szukać inspiracji dla własnego życia duchowego płynącego z bogactwa świętych i błogosławionych, których niezliczone rzesze kościół wydobył i nieustannie wydobywa ze swojej historii poprzez beatyfikacje i kanonizacje. Możliwość kroczenia w towarzystwie świętych daje liturgia Kościoła” (Benedykt XVI, Castel Gandolfo, 20 sierpnia 2008 roku).
Relikwie: Św. Faustyna Kowalska, św. Ojciec Pio, bł. Ks. Jerzy Popiełuszko, bł. Maria od Apostołów, św. Filip Smaldone, bł. Franciszek i Hiacynta, św. Archanioł Tadini,bl. Joanna Beretta Molla ,a także różaniec podarowany przez Jana Pawła II. W ołtarzu maryjnym relikwie św. Jana Pawła II.
Tryptyk Rzymski Ojca Świętego Jana Pawła II. W tym tryptyku jest trzydzieści pytań i sześć razy pada pytanie "Kim jest Bóg?" . 84 – letni papież, który życie strawił na kontemplacji i na odkrywaniu Boga właściwie przy końcu życia ma ciągle to samo pytanie, kim jest Bóg? Wyraża szacunek wobec tajemnicy. Papież nie ma wobec pana Boga postawy eksperta, że ja to wiem, jaki jest Bóg. On kontempluje Pana Boga, On Go przenika modlitwą.
Przychodźmy do kościoła aby zdumieć się Bogiem... Kontemplować i wielbić tajemnicę Boga.
Do tego zachęcają nas dwa Anioły umieszczone na filarach. Wizja Aniołów zaczerpnięta z obrazu Rafaela Santi "Madonna Sykstyńska"
Prezbiterium
Ołtarz Główny, Ołtarze boczne, Ołtarz soborowy, Ambonka, Chrzcielnica, balustrady komunijne wykonane z marmuru „Morawica”. Posadzka z marmuru „Marianna”. Płaskorzeźba Ducha św. wykonana z marmuru włoskiego „Carrara”.
Prezbiterium ok. 10 ton marmuru. Księga ok.2.7 ton
Sedilia – krzesła – 13 – symbolika Wieczernik – 12 apostołów i Chrystus
Pod Chórem przy wejściu do kościoła
jest umieszczona Tablica:
„Kaplica powstała w czasie jedenastu miesięcy jako wotum Roku Jubileuszowego, staraniem mieszkańców Słotwiny, Poddzielca, Bugaja, jak i całej Wspólnoty wiernych wraz z Ks. Kanonikiem Krystą, proboszczem parafii Lipowa” 24 VII 1999-2000. Takie słowa były najpierw umieszczone na arkuszu blachy. Na nowej płycie granitowej zmieniłem słowo: „Kaplica” na "Kościół". Od powstania Parafii decyzją Ks. Biskupa - Kościół (aby nie używać określenia idę do kaplicy).
Jest jeszcze umieszczony obraz upamiętniający, że Parafia Najśw. Serca Pana Jezusa w Słotwinie włączyła się w Akt zawierzenia Światu Bożemu Miłosierdziu dokonany przez Ojca Świętego Jana Pawła II w dniu 17 sierpnia 2002 roku podczas Pielgrzymki do Sanktuarium w Krakowie - Łagiewnikach. Parafia włączył się w ten Akt Zawierzenia 6 października 2010 roku, podczas pielgrzymi do Sanktuarium.
Wejście główne do kościoła pod chórem
Płaskorzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego z Janem Pawłem II
Ojciec Święty w liście „Tertio millennio adveniente” z 10 listopada 1994 roku zapowiadającym Wielki Jubileusz 2000, napisał, że pod koniec drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa „jest rzeczą słuszną, aby Kościół w sposób bardziej świadomy wziął na siebie ciężar grzechów swoich synów, pamiętając o wszystkich tych sytuacjach z przeszłości, w których oddalili się oni od ducha Chrystusa i od Jego Ewangelii i zamiast dać świadectwo życia inspirowanego wartościami wiary ukazali światu przykłady myślenia i działania, będące w istocie źródłem antyświadectwa i zgorszenia”.
Kościół - zdaniem Papieża - nie może przekroczyć progu nowego tysiąclecia, „nie przynaglając swoich synów do oczyszczenia się przez pokutę z błędów, niewierności, niekonsekwencji i zaniedbań” To było jedno z najważniejszych wydarzeń Wielkiego Jubileuszu 2000. Podczas niezwykłej uroczystości w Bazylice św. Piotra Jan Paweł II wypowiedział prośbę o przebaczenie grzechów popełnionych przez synów i córki Kościoła zarówno w przeszłości, jak i w czasach obecnych.
Uroczystość odbyła się w pierwszą Niedziel Wielkiego Postu, 12 marca 2000 roku, w całym Kościele katolickim była obchodzona jak Dzień Przebaczenia. Najważniejszym momentem liturgii słowa była modlitwa powszechna, po każdym wezwaniu Ojciec Święty odmawiał modlitwę przebłagalną. Po modlitwie końcowej Papież objął i ucałował stopy Chrystus Ukrzyżowanego na znak czci i prośby o przebaczenie.
Wchodząc do kościoła mamy pamiętać o słowach Chrystusa ”Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. ( Mt. 5,23-24).. Kościół wzywa rachunku sumienia. Do pojednania się z Bogiem i człowiekiem.
Płaskorzeźba wykonana na podstawie zdjęcia z tej uroczystości. Moment objęcia i całowana Chrystusa Ukrzyżowanego przez Papieża. Została wykonana z marmuru i umieszczona pod chórem. Niech przypomina nam o czci wobec Chrystusa Ukrzyżowanego i prośbie o przebaczeniu .
„…i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. (Modlitwa Pańska).
Pod Chórem od strony konfesjonału:
Płaskorzeźba Świętego Józefa
Czy święty Józef ma nam jeszcze dzisiaj coś do powiedzenia?
Wielkim nabożeństwem do św. Józefa odznaczał się bł. Jan Paweł II, odznacza się Benedykt XVI i Papież Franciszek.
Ostatni Papieże pomagają nam odkryć Józefa jako żywy, zrozumiały i atrakcyjny wzorzec autentycznych postaw życiowych dla chłopców, mężów i ojców dzisiaj.
Błogosławiony Jan Paweł II napisał adhortację apostolską „Redemptoris Custos”- „Opiekun Zbawiciela”, opublikowaną 15 sierpnia 1989 r. Pozostawił Kościołowi rozważania poświęcone św. Józefowi. Szczególny nacisk położył na milczenie świętego Józefa
4 czerwca 1997 r. w sanktuarium św. Józefa w Kaliszu Jan Paweł II nazwał św. Józefa „patronem Kościoła naszych czasów”. Opiekuna Świętej Rodziny określił wielkim rzecznikiem sprawy obrony życia ludzkiego od pierwszej chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci.
Drugim najbardziej znanym polskim sanktuarium św. Józefa jest kościół Karmelitów w Wadowicach. W ołtarzu głównym świątyni umieszczono duży obraz św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus. 16 października 2003 r. Ojciec św. napisał między innymi ”W moim rodzinnym mieście św. Józef, drugi Patron mojego Chrztu, roztacza swą opiekę nad Ludem Bożym z kościoła Karmelitów Bosych na Górce, w który doznaje czci. Wdzięczny przybranemu Ojcu Jezusa Chrystusa za opiekę,(…) ofiaruję w roku srebrnego jubileuszu mojego Pontyfikatu pierścień papieski (por. „Święty Józef Mistrz, Nauczyciel, Przyjaciel”)
19 marca 2006 w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański” Benedykt XVI powiedział, że ”przykład św. Józefa jest dla nas wszystkich wyraźną zachętą do wypełnienia z wiernością, prostotą i pokorą zadania, które nam wyznaczyła Opatrzność.”
Następca Benedykta XVI , papież Franciszek, rozpoczął swój pontyfikat w uroczystość św. Józefa, 19 marca 2013 r. W homilii powiedział:
„Św. Józef, prawy człowiek, który sprawował opiekę nad Maryją i małym Jezusem z dyskrecja, pokorą i w milczeniu, ale będąc przede wszystkim otwarty na tajemnicze znaki Boże, staje się wzorem wszystkich ludzi”. „Opiekujmy się Chrystusem w naszym życiu, aby opiekować się innymi, opiekować się dziełem stworzenia”.”Opiekujmy się z miłością tym , czym Bóg nas obdarzył!”
W czerwcu 2013 r. ukazał się nowy dekret watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, nakazujący włączenie wezwania do św. Józefa do modlitwy eucharystycznej Mszału Rzymskiego. W nowej wersji wezwanie to brzmi: „z Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, ze świętym Józefem Jej Oblubieńcem, że świętymi Apostołami i Męczennikami”.
Święty Józef to jeden z najważniejszych świętych Kościoła, który odegrał istotną rolę w dziele zbawienia jako opiekun Jezusa i mąż Świętej Bożej Rodzicielki, a więc Mąż , Ojciec i Głowa Świętej Rodziny, święty na dziś, mąż sprawiedliwy, człowiek czynu,, patron i wzór dla ludzi pracy, wzór naprawiania błędów i rozwiązywania problemów, patron dobrej śmierci.
Święty Józef to Opiekun Chrystusa. Jak nazwał Ojciec Święty Franciszek- Kustosz. Każdy ojciec, opiekun ma być kustoszem swojej rodziny. Wszyscy mamy być kustoszami świata stworzonego. Opiekunami człowieka, przyrody i zwierząt .
Św. Józef to ważna postać w kościele, związana w sposób szczególny z Rokiem Jubileuszowym. Nasz kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego.
Płaskorzeźba św. Józefa wykonana na podstawie łaskami słynącego obrazu św. Józefa umieszczonego w ołtarzu głównym krakowskiego kościoła sióstr bernardynek przy ul. Poselskiej .
„Obraz przedstawia św. Józefa, który prowadzi za ręka młodego Jezusa, lekko pochylając ku Niemu głowę. Chrystus , przedstawiony jako mniej więcej 12-letni chłopiec idący po prawej stronie swego Opiekuna, w prawej dłoni trzyma wiklinowy koszyczek wypełniony narzędziami ciesielskimi, zaś lewą ujmuje dłoń św. Józefa. Obie postacie kroczą na tle pejzażu. Święty Józef wyraźnie kieruje w prawo Jezusa, który podążając ze swym Opiekunem, jednocześnie patrzy w lewo, jakby świadomy swego posłannictwa, pragnął iść własną drogą” ( Św. Józef- Mistrz, Nauczyciel, Przyjaciel „Uczta Duchowa”).
Nie może zabraknąć tak ważnej postaci w naszym kościele. Odegrał wielką rolę w życiu Chrystusa, w historii zbawienia człowieka.
Co św. Józef przekazuje nam, ludziom XXI wieku?
Mówi, że w każdej sytuacji można bezgranicznie zaufać Panu Bogu
Życie rodziny w dzisiejszym świecie w Polsce, jest bardzo trudne. Św. Józef uczy, że być prawdziwym mężczyzną, mężem, ojcem znaczy być odpowiedzialnym. Ważną rolę odgrywa obecność ojca w dorastającym życiu młodego człowieka.. Autorytet do życia w rodzinie, dla ojców, dla każdego młodego mężczyzny.
Płaskorzeźba umieszczona została pod chórem na ścianie obok konfesjonału. Wykonana jest z marmuru.
W sposób szczególny odbywać się będą w tym miejscu nabożeństwa za wstawiennictwem św. Józefa 19 marca i 1 maja. Cieszy fakt ,że w naszej parafii jest Róża św. Józefa i prowadzi różaniec w czasie nabożeństw różańcowych, nabożeństw fatimskich.
Święty Józefie, módl się za nami
Na ścianach bocznych świątyni
Płaskorzeźba Św. Jana spoczywającego na sercu Chrystusa
Przed uroczystością Narodzenia Pańskiego 2016 roku na bocznej ścianie w naszym kościele została umieszczona płaskorzeźba Św. Jana Ewangelisty spoczywającego na Sercu Pana Jezusa.
Święty Jan, apostoł i ewangelista to pierwszy, który napisał w Ewangelii „Bóg jest miłością”, pierwszy czciciel Serca Jezusowego, dlatego też znalazł miejsce w naszym kościele.
Jan, apostoł i ewangelista (zm.ok.98). Początkowo był uczniem św. Jana Chrzciciela, który nazwał Jezusa w dzisiejszej Ewangelii „Oto Baranek Boży” (J1.36) Do grona apostołów został powołany nad Jeziorem Galilejskim (Mt4,18-22). „Należał do trzech wybranych uczniów Jezusa. Był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor oraz krwawego potu Chrystusa w Ogrójcu. Na Ostatniej Wieczerzy siedział obok Jezusa, a nawet złożył swoją głowę na Jego sercu. Jemu ujawnił Zbawiciel imię zdrajcy, Judasza. Tylko on, jako jedyny z apostołów, towarzyszył Chrystusowi na Kalwarię i stał pod krzyżem. Przed skonaniem Pan Jezus powierzył mu w opiekę swoją Matkę (J19,26-27). Na wiadomość o zmartwychwstaniu Jan pierwszy przybył do pustego grobu. Dzieje Apostolskie ukazują go jako towarzysza św. Piotra. , gdy udawał się on na modlitwę do świątyni jerozolimskiej i uzdrowił sparaliżowanego (3,1-8). Wspólnie ze św. Piotrem przemawiał do ludzi i został wtrącony do więzienia (Dz4,1-24). Po zesłaniu Ducha Świętego głosił Ewangelię w Palestynie i Azji Mniejszej. Za panowania cesarza Domicjana (81-96) został zesłany na wyspę Patmos, gdzie na podstawie otrzymanych objawień napisał Apokalipsę. Po uwolnieniu zamieszkał w Efezie (Turcja) i zmarł tam około 98 roku”. (Mój Święty Patron- Lublin1988).
Kiedy myślimy o naszym kościele pw. Najświętszego Serca pana Jezusa, który powstał jako wotum Roku Jubileuszowego, nie może zabraknąć Św. Jana , Ewangelisty.
To Św. Jan napisał w Ewangelii: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1.14). Słowo stało się Ciałem, mamy te słowa umieszczone w naszym prezbiterium. Bóg stał się jednym z nas, zamieszkał wśród nas, że Bóg stał się człowiekiem „we wszystkim do nas podobny oprócz grzechu”.
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” J 3,16. To w Jezusie Chrystusie objawiła się największa miłość Boga do nas. Prawda o Bogu , który jest miłością jest syntezą tego co Bóg objawił o sobie przez proroków a ostatecznie najpełniej przez Jezusa Chrystusa. Ta miłość jest wymagająca. Czego dowodem jest Jezus Chrystus, który stał się posłusznym aż do śmierci (por.Flp2,8). Wpatrujemy się w Krzyż znak największej miłości. Wiemy z opisu męki i śmierci Jezusa, że gdy żołnierze w Wielki Piątek „podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden żołnierzy włócznią otworzył Mu bok i natychmiast wypłynęła krewi woda(J19,33-34). Św. Jan Ewangelista uwiarygodnia to i pisze: „Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe.(J19,35-37). Święty Jan Ewangelista kończy opis męki i śmierci Chrystusa na Krzyżu słowami: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” J 19,37. W to przebite Serce na krzyżu wpatrujemy się w naszej Parafii i w tym kościele p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, bo w Tym przebitym Sercu, szczególnie objawiła się miłość zbawcza i odkupieńcza.
„Bóg jest miłością”. Te słowa św. Jana Ewangelisty były tematem pielgrzymi Jana Pawła II do naszej Ojczyzny w 1999 roku w przededniu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Święty Jan Paweł II do kultu Serca Jezusowego nawiązywał w encyklikach Redemptor hominis (pierwszy witraż będzie symbolizował tą encyklikę), i Dives In Misericordiae. W 1999 r. w orędziu na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Ojciec Święty przypomniał: „Człowiek roku 2000 potrzebuje Serca Chrystusa, aby poznać Boga i samego siebie, potrzebuje Go, aby budować cywilizację miłości”
Płaskorzeźba Małgorzata Maria Alacogue
Na bocznej ścianie naszego kościoła umieszczona została płaskorzeźba Świętej Małgorzaty Marii Alacoque. W ikonografii najczęściej ukazuje się św. Małgorzatę Marię w powiązaniu z doznawanymi przez nią wizjami, mianowicie jako zakonnicę, w czarnym habicie wizytek, z różańcem u pasa, trzymającą na karcie papieru obraz Serca Pana Jezusa, z krzyżem w promieniach, otoczone koroną cierniową (A. Kramiszewska). (To przedstawia nasza płaskorzeźba)
Małgorzata urodziła się 22 lipca 1647 r. w Lautecour k. Charolais w Burgundii, we Francji, w głęboko religijnej rodzinie notariusza królewskiego. Jako czteroletnia dziewczynka, Małgorzata złożyła prywatny ślub czystości, a po śmierci ojca w roku 1655 została oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Klarysek w Carolles, gdzie przebywała tylko dwa lata. Nieuleczalnie chora wróciła do rodzinnego domu, a w roku 1661 za wstawiennictwem Matki Bożej odzyskała zdrowie. Małgorzata rozwijała życie modlitwy, odznaczała się wielką miłością do Chrystusa obecnego w Najświętszej Eucharystii i do Ukrzyżowanego, ponadto uczyła katechizmu, spieszyła z pomocą ubogim i chorym. Dopiero w wieku 24 lat Małgorzata mogła spełnić swoje marzenia i wstąpiła do Zakonu Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial, gdzie w roku 1672 złożyła śluby zakonne, w latach 1684-1687 pełniła funkcję przełożonej nowicjuszek, w roku 1685 wraz z nowicjuszkami poświęciła się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa (W. Zaleski, E. Ziemann).
Siostra Małgorzata Maria znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych. Mianowicie w latach 1673-1689 Małgorzata doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji i objawień związanych z tajemnicą Serca Jezusowego, 30 z nich opisała. Wśród tak licznych objawień wyróżnia się cztery tzw. wielkie objawienia, które mają charakter społeczny i kościelny. Pierwsze odbyło się 27 grudnia 1673 r. Małgorzata została wówczas zaproszona przez Pana Jezusa, aby zajęła miejsce św. Jana Apostoła i Ewangelisty podczas Ostatniej Wieczerzy. Podczas drugiego objawienia w piątek, na początku roku 1674 Pan Jezus ukazał Małgorzacie swoje Serce na tronie z płomieni, "jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie". W tym widzeniu podkreślono, że mamy czcić miłość Jezusa do nas ukazaną w znaku Jego Serca. Trzecie widzenie miało miejsce w piątek oktawy Bożego Ciała, mianowicie 2 lipca 1674 r. ukazujący się Pan Jezus miał pięć ran "jaśniejących jak słońce", z których wydobywały się płomienie; Małgorzata widziała w piersi Zbawiciela Jego Serce kochające nas ludzi. Pan Jezus wtedy skarżył się Małgorzacie na ludzką niewdzięczność i obojętność, domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia, przede wszystkim przez często przyjmowaną Komunię Świętą, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny świętej. Czwarte objawienie było udziałem Małgorzaty w oktawie Bożego Ciała w dniach 13 - 20 czerwca 1675 r. Pan Jezus żalił się Małgorzacie 16 czerwca, że rani się Go lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, szczególnie zaś osób konsekrowanych. Zbawiciel prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem.
Pan Jezus przekazał przez Małgorzatę dwanaście wielkich obietnic dla czczących Jego Najświętsze Serca, mianowicie:
1) czciciele otrzymają łaski potrzebne do realizacji ich zadań życiowych - obowiązki stanu
2) pokój w rodzinach
3) pocieszenie w strapieniach
4) opiekę Zbawiciela w życiu, szczególnie w godzinę śmierci
5) błogosławieństwo w podejmowanych przedsięwzięciach
6) grzesznicy znajdą w Bożym Sercu "źródło i ocean miłosierdzia"
7) oziębli staną się gorliwymi w swoim życiu religijnym
8) gorliwi w wierze szybko staną się doskonałymi
9) Pan Jezus będzie błogosławił tym domom, rodzinom, w których jest czczony obraz Boskiego Serca
10) imiona osób propagujące to nabożeństwo zostaną zapisane w Sercu Pana Jezusa
11) kapłani poruszą najbardziej zatwardziałe serca
12) Pan Jezus da łaskę pokuty i będzie "ucieczką" w ostatniej godzinie życia osobom, które przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca będą przyjmowały Komunię Świętą wynagradzającą. Zbawiciel poprzez swoje objawienia wyrażał pragnienie, aby kult Jego Serca stał się powszechnym i publicznym (E. Ziemann).
Siostra Małgorzata Maria Alacoque odeszła do wieczności pełna zasług i w opinii świętości 17 października 1690 r. w swoim klasztorze w Paray-le-Monial, jej ciało zostało złożone w Kościele Sióstr Wizytek w tejże miejscowości. Małgorzata Maria została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w roku 1864, kanonizowana natomiast przez papieża Benedykta XV w roku 1920. Liturgiczny obchód ku czci św. Małgorzaty Marii Alacoque, dziewicy, przypada na dzień 14 października i ma charakter wspomnienia dowolnego (H. Fros).
Mam nadzieję, że przypomnienie osoby św. Małgorzaty Marii Alacoque ożywi nasz kult Bożego Serca. W jednym z listów św. Małgorzata Maria tłumaczy, jakim wielkim darem jest Boże Serce dla nas:
"To Boże Serce jest niezgłębioną otchłanią wszelkich dóbr, do której ubodzy mają się zwracać we wszystkich swoich potrzebach. Ono jest otchłanią radości, w której przepadają wszystkie nasze smutki. Jest otchłanią pokory przeciwko naszej pysze; jest otchłanią miłosierdzia dla nieszczęśliwych, jest wreszcie otchłanią miłości, w której powinniśmy ukryć cała naszą nędzę" (Liturgia Godzin, t. IV, s. 1264).
Witraże. Komisja Duszpasterska Episkopatu Polski zaproponowała Nowennę przed Rokiem 2000, nawiązanie do Wielkiej Nowenny z okazji 1000-lecia chrztu Polski. Pierwsze trzy lata (1991, 1992, 1993) - Kościół jako Tajemnica, czyli sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, czwarty rok poświęcony małżeństwu i rodzinie, piąty misja Kościoła realizowanej w sakramencie kapłaństwa i w życiu osób konsekrowanych, zadania świeckich w nowej ewangelizacji Kościoła, szósty rok (1996) sakramentu uzdrowienia, pokuta i namaszczenie chorych, siódmy, ósmy i dziesiąty (1997, 1998, 1999), poświęcony Chrystus, Syn Boży, Duch Święty, Bóg Ojciec (Por. Program Duszpasterski na Wielki Jubileusz 2000
Witraże są przygotowaniem do Roku 2000 i zawierają treści Nowenny
+ święci i błogosławieni Polscy wyniesieni przez Jana Pawła II na ołtarze związani z tym , najważniejszy dokument papieski na ten temat: Encyklika, Adhortacja , List. Okna składające się z dwóch kwater, będą stanowić symbol tych dokumentów, jak gdyby otwarty dokument papieski. Przypomnienie roli sakramentów św.
Pozostałe witraże poświęcone: nauka o odpustach (Rok Jubileuszowy), Młodzież, Dzieci, Postacie związane ze Szkołą, naszą Parafią.
Witraże będą także przypominać o wielkim przygotowaniu Liturgicznym Kościoła przez kilka lat do Wielkiego Jubileuszu. Wprowadzenie do programu duszpasterskiego „Terti milennio adveniete”.
Witraż - Chrzest – uświęcające zadanie Kościoła
Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II „Redemptor Hominis” (Odkupiciel człowieka).
W pierwszej kwaterze okna Święty Jan Paweł II podpisujący bulę ogłaszającą Wielki Jubileusz 2000- Incarnationis misterium (Tajemnica Wcielenia) - napis na Buli oraz herb papieski, w małym okienku u góry symbol władzy papieskiej – klucze.
W drugiej kwaterze tematyka Jezusa Chrystusa jako Odkupiciela. Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa, życie chrześcijanina zaczyna się od chrztu. Sam Jezus przyjął chrzest z rąk Jana Chrzciciela. „A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jako gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: „ten jest mój Syn umiłowany, w którym mammy upodobanie” (Mt3.16), stąd symbol Duch Świętego promieniującego na cały świat stworzony, chrześcijan - symbol ryby (znak Jubileuszowy) i na naszą Ojczyznę. Dzieje naszej Ojczyzny nie można oddzielić od Chrystusa, stąd wkomponowany krzyż – znak naszej wiary chrześcijańskiej, oraz upamiętnienie 1050-lecia Chrztu Polski 966-2016.
Napisy: Encyklika Redemptor Hominis (Odkupiciel człowieka), Incarnationis misterium (Tajemnica wcielenia), Jan Paweł II.
Witraż – uświęcające zadanie kościoła – Kapłaństwo
Przed uroczystościami Triduum Paschalnego i Zmartwychwstania Pańskiego w naszym kościele zmontowano kolejny witraż
Witraż symbolizuje adhortację apostolską „PASTORES DABO VOBIS”. (O formacji kapłanów we współczesnym świecie).
Małe okna u góry - kłosy zbóż i winogrona – owoc pracy rolnika: chleb i wino, które poprzez przeistoczenie w czasie Mszy św. stają się Ciałem i Krwią Chrystusa
I kwatera
- u góry napis - „Dam wam pasterzy według mego serca” Jr 3.15
Ten cytat często przewija się w Adhortacji i można odnieść go do Ks. Ferdynanda Sznajdrowicza
- Obraz - Ks. Ferdynand Sznajdrowicz
- Napis – Ks. Ferdynand Sznajdrowicz, proboszcz Parafii Lipowa 1924-1940, zamordowany przez Gestapo - 17.01.1940 r.
Ks. Ferdynand Sznajdrowicz, proboszcz Parafii Lipowa 1924-1940, męczennik II wojny światowej, zamordowany przez Gestapo – 17.01.1940 roku w Katowicach, a wraz z nim między nimi nasi Parafianie. Gorliwy kapłan, wielki patriota, gorący opiekun wszystkich biednych i potrzebujących opieki. Sam o sobie powiedział, że chciałby swoim parafianom przychylić nieba i chleba. Miał dobre rozeznanie w chorobach. Przepisane przez niego recepty były w aptekach „honorowane”, dobry gospodarz Parafii, autorytet, społecznik, zasłużony dla naszej społeczności. Trwa proces beatyfikacyjny, wraz z innymi dołączył by do 108 męczenników z drugiej wojny św.
II kwatera
- Jedność kapłana z Chrystusem wyraża potrójna misja: prorocka, kapłańska i królewska. Misja prorocka wyraża się w głoszeniu słowa Bożego symbolem jest księga, misja kapłańska wyraża się w uświęceniu i składaniu ofiary symbolem kielich i hostia, misja królewska, władzy jako służby, kierowania kościołem na wzór Chrystusa symbolem jest stuła.
- Napis - „nie lękajcie się otworzyć waszych dusz na powołanie Chrystusa Pana”. Słowa te są zachęta do odpowiedzenia na głos powołania Chrystusa Pójdź za Mną!
Myśli: Posługa kapłańska w Roku liturgicznym. Kolory szat liturgicznych: fioletowy - Adwent, biały – Boże Narodzenie, zielony - okres zwykły, czerwony - męczenników, Męka Pańska, złoty – uroczystości. Stąd też ułożenie kolorów tak jak w Roku liturgicznym.
Witraż – uświęcające zadanie kościoła - Bierzmowanie
Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II „Dominum et vivificantem” (Pan i Ożywiciel) – O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata.
I kwatera okna:
u góry - Herb Prymasa:
Pole tarczy herbowej zostało podzielone w rosochę. W górnej części pola znalazła się ikona Matki Bożej. Wśród zapisków Wyszyńskiego pod datą 3 lutego 1946 r., a więc w dzień po ingresie do katedry gnieźnieńskiej znajdujemy takie zdanie: Wszystkie sprawy dnia dzisiejszego oddaję w ręce Maryi Najczystszej, której Jasnogórskie Oblicze pragnę nadal nieść w mojej biskupiej pieczęci. Niech Królowa Polski pomaga w prymasowskim herbie. Wielką dla mnie pociechą będzie ta obecność Maryi Jasnogórskiej na wszystkich drogach mojej pracy. W dwóch dolnych częściach herbu umieszczone są symbole kapituły gnieźnieńskiej - trzy lilie (prawa strona heraldyczna) i głowa św. Jan Chrzciciela na misie - patrona archikatedry warszawskiej (lewa strona heraldyczna). krzyż dwuramienny. Hasło prymasowskiego posługiwania Soli Deo – Bogu Samemu (1 do Tm 1,17) (por. Niedziela 40/2001- edycja włocławska)
obraz i napis: Prymas Polski - Kardynał Stefan Wyszyński
II kwatera:
Napis: „Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza” (J7,38)
Pojawia się w Encyklice i zaczerpnięty jest z Ewangelii św. Jana. Słowa, które wypowiedział Jezus. Ewangelista dodaje: „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” (J7,39). Nikodem: narodzić się z wody i Ducha (J 3,5)
Symbol Ducha Świętego – gołębica.
Duch Święty na tle wód z napisami siedmiu darów: mądrość, rozum, męstwo, umiejętność, rada, pobożność, bojaźń Boża
Napis: Dominum et vivificantem Jan Paweł II
Myśli… W każdą niedzielę wyznajemy wiarę w "Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela". Duch Święty jest Panem, równy Bogu Ojcu i Synowi, który umacnia, oczyszcza, ożywia. Duch Święty umacnia chrześcijanina aby swoją wiarę mężnie wyznawał, bronił i według niej żył.
Prymas Tysiąclecia - Obrońca Narodu, rodziny, życia, zaufał Maryi „Wszystko postawiłem na Maryję, związany ze Szkołą Podstawową w Słotwinie – na sztandarze słowa: „Musicie ducha hartować, aby móc jak orły przelatywać w przyszłość Ojczyzny!".
Przygotowywał do Jubileuszu 1000-lecia Chrztu Polski.
Wielka Nowenna Tysiąclecia - Prymas rozpoczął 3 maja 1957 roku na Jasnej Górze
Program Nowenny:
Rok I - Wierność Bogu Krzyżowi, Ewangelii i jego pasterzom
Rok II - Naród wierny łasce
Rok III - Życie jest światłością ludzi
Rok IV - Małżeństwo - sakrament wielki w Kościele
Rok V - Rodzina Bogiem silna
Rok VI - Młodzież wierna Chrystusowi
Rok VII - Abyście się społecznie miłowali
Rok VIII - Nowy człowiek w Chrystusie
Rok IX - Weź w opiekę Naród cały
Milenijne obchody Chrztu Polski - 1966 roku - Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi w obecności ks. kard. Karola Wojtyły.
„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi" Słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego podczas pierwszej pielgrzymki do Polski w 1979 roku.
Witraż - uświęcające zadanie Kościoła - Eucharystia
Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Świętego Jan Paweł II „Ecclesia de Eucharistia” (Eucharystia w życiu Kościoła), którą Jan Paweł II wydał w 2003 roku jako ostatnią spośród czternastu. We wprowadzeniu do Encykliki napisał: „Chrystus umarł za nas i wrócił do Ojca dopiero wtedy, gdy ustanowił Eucharystię”. W dokumencie Papież przypomniał między innymi, że: „Kościół żyje dzięki Eucharystii”, „W Eucharystii w sposób szczególny spełnia się obietnica Chrystusa, że będzie z nami obecny po wszystkie dni”, „Eucharystia uobecnia mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa”, „Chrystus w Komunii św. udziela nam samego siebie” „Dary, które przynosi, uprzedzająco zapoczątkowują i gwarantują życie wieczne”, „Jednocześnie jesteśmy wezwani, aby ofiarnie wraz z Nim żyć miłością”.
I kwatera przedstawia:
Wizerunek - Św. Urszula Ledóchowska. Ur.17 kwietnia 1865 roku w Austrii. Mając 21 lat wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie.
W 1920 roku Kościół zatwierdził nową gałąź urszulanek - urszulanki Serca Jezusa Konającego, wskazując im jako cel szerzenie królestwa Serca Jezusowego na ziemi przez wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży, służbę najbardziej potrzebującym i inne formy ewangelizacji, umiłowanie modlitwy.
Przeszczepiła do Polski Krucjatę Eucharystyczną dla dzieci. Wpatrywała się w oblicze Chrystusa i jednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu „..(...) czerpała natchnienie i siły do wielkiego dzieła apostolstwa z umiłowania Eucharystii. Pisała: „Mam miłować bliźnich, jak Jezus mnie umiłował. Bierzcie i jedźcie me siły, bo one są do waszej dyspozycji. Bierzcie i jedźcie moje zdolności, moją umiejętność (...), me serce - niech swoją miłością rozgrzewa i rozjaśnia życie wasze (...) Bierzcie i jedźcie mój czas - niech on będzie do waszej dyspozycji. (Nasi święci - Rozważania o Polakach beatyfikowanych i kanonizowanych przez JPII)
Wyniesiona na ołtarze przez JPII 2003 roku
- Na witrażu - św. Urszula Ledóchowska przedstawiana jest w szarym zakonnym habicie z ulubionymi kwiatami - słonecznikami. Kwiatów jest pięć, co symbolizuje pięć tajemnic różańca. Często powtarzała:
„Bądźcie słonecznikami rozsiewającymi naokoło promyki ciepła, światła i Bożego szczęścia” - św. Urszula
Jej ulubioną modlitwą był różaniec. Urszula starała się ze swego życia zrobić różaniec; a nicią, na którą nawlekała swoje dni ziemskiego pielgrzymowania, była wola Boża. Uczyła się każdego dnia rozpoznawać tę nić przewodnią swego życia podczas modlitwy różańcowej.
Stąd też u góry różaniec i Jej słowa: „Życie moje ma być różańcem wprowadzonym w czyn”. Różaniec winien stać się dla nas zachętą do odmawiania różańca, tworzenia Róż Różańcowych i czerpania sił z kontemplacji życia Jezusa i Jego Matki. Jak ważne to jest świadczy o tym, że Jan Paweł II ustanowił Tajemnice Światła, wśród których jest jedna tajemnica Ustanowienie Eucharystii.
II kwatera:
Przedstawia to co kontemplują urszulanki Serca Jezusa Konającego moment ostatnich chwil z życia Odkupiciela: Krzyż, Hostia - obecność Chrystusa pod postacią Chleba, kielich wypełniony Krwią. Chrystus oddał swoje życie na krzyżu aby nas zbawić, obdarzyć jednością.
O czym przypomniał nam Ojciec św. w encyklice
Eucharystia służy całemu odkupionemu stworzeniu”, ”wszystkim ludziom”. „Domaga się ducha braterskiej jedności” „ wśród katolików” „ i w całym Kościele”. Stąd też zostały umieszczone słowa z tego dokumentu:
„Eucharystia tworzy komunię i wychowuje do komunii”.
U góry witraża monstrancja z Hostią to zachęta do adoracji Najświętszej Eucharystii, kontemplacji męki i śmierci i konania Jezusa oraz trwania przy Chrystusie obecnym w Eucharystii czego dał przykład i świadectwo wiary św. Jan Paweł II i Św. Urszula Ledóchowska.
Witraż został umieszczony przy witrażu poświęconym Kapłanom.
W encyklice Papież pisał: „Jeżeli Eucharystia stanowi źródło i szczyt życia Kościoła… Eucharystia «jest główną i centralną racją bytu sakramentu Kapłaństwa, który definitywnie począł się w momencie ustanowienia Eucharystii i wraz z nią»
„Z centralnego miejsca Eucharystii w życiu i posłudze kapłanów wynika także jej pierwszorzędna rola w duszpasterstwie powołań kapłańskich".
Na ramie okna jest napis: Róże Różańcowe Św. Urszuli Ledóchowskiej, Św. Faustyny i Róża Rodzin Św. Teresy oraz Rodziny Caputów, Traczów i Wronów. Bardzo dziękuję za wsparcie finansowe.
Witraż - bł. ks. Jerzy Popiełuszko
Myśli towarzyszące przy projektowaniu witraża:
Witraż symbolizuje otwartą encyklikę Jana Pawła II SOLLICITUDO REI SOCIALIS (Troska społeczna) - napis na witrażu.
I kwatera:
Ks. Jerzy Popiełuszko często trzymał w rękach krzyż i mówił o nim.: „Dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa symbol hańby i poniżenia stał się symbolem odwagi, męstwa, pomocy i braterstwa. W znaku krzyża ujmujemy dziś to, co najbardziej piękne i wartościowe w człowieku. Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma”. (bł. Ks. Jerzy Popiełuszko). Ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Poniósł śmierć męczeńską stąd w witrażu także palma - symbol męczeństwa.
Napis: Zło dobrem zwyciężaj (Rz12.21), te słowa stały się przewodnią myślą nauczania Błogosławionego.
Obraz bł. ks. Jerzego Popiełuszki i napis: Ks. Jerzy Popiełuszko męczennik za wiarę i Ojczyznę
II kwatera:
Zawiera napis: „BÓG HONOR OJCZYZNA" (na tle barw narodowych), oraz „SOLIDARNOŚĆ JEST DROGĄ DO POKOJU, A ZARAZEM DO ROZWOJU” - te słowa zaczerpnięte są z Encykliki SOLLICITUDO REI SOCIALIS Jana Pawła II. Umieszczone są także Tablice dziesięcioro przykazań. Dekalog i życie według niego to droga do rozwoju w świecie, pokoju oraz ładu, spokoju we wnętrzu człowieka.
Ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września 1947 w Okowach. To Kapłan, męczennik, Kapelan „Solidarności” i aktywnie ją wspierający. Na obrazku prymicyjnym bł. Ksiądz Jerzy umieścił takie zdanie: „Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc”. Organizator Mszy św. za Ojczyznę, obrońca praw człowieka, związany ze środowiskiem robotniczym. Swoją działalność duszpasterską i nauczanie oparł na przesłaniu Św. Pawła z Listu do Rzymian: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz12,21). Nauczanie Jego było w oparciu o naukę, którą głosił papież Jan Paweł II i prymas Kardynał Stefan Wyszyński. Odznaczał się niezłomnością, odwagą, a także wsparciem prześladowanych robotników i działaczy związkowych, dzięki temu zyskał autorytet. Zmarł śmiercią męczeńską 19 października 1984 roku we Włocławku. W 1984 roku został odznaczony Gwiazdą Wytrwałości, a w 25 rocznicę śmierci Orderem Orła Białego.
Od momentu beatyfikacji 6 czerwca 2010 roku bł. Ks. Jerzy stał się dla nas przewodnikiem w drodze do świętości.
24.11.2010 - udała się delegacja z naszej parafii do Warszawy aby odebrać relikwie Bł. ks. Jerzego Popiełuszko: Ks. proboszcz Mieczysław Grabowski, Pan Prezes AK Jan Byrdy, Pan prezes LKS Tadeusz Semik, Pan Kościelny Władysław Kliś, ministranci - Animator Sławomir Pietraszko (obecnie Ks. diakon), lektor Dominik Semik. Delegacja złożyła ofiarę na relikwiarz. Uroczysta instalacja i rozpoczęcie kultu 8 grudnia 2010 r. Mszę św. sprawował Ks. Infułat Władysław Fidelus. Błogosławiony Ks. Jerzy Popiełuszko został obrany w naszej Parafii za patrona modlitw w intencji naszej Ojczyzny 8 grudnia 2010 roku, kiedy obchodziliśmy 70. rocznicę wysiedleń i 70. rocznicę męczeńskiej śmierci Ks. Ferdynanda Sznajdrowicza i Parafian. Uroczyście w tym dniu zostały zainstalowane Relikwie Błogosławionego pierwszego stopnia i rozpoczął się oficjalny kult, a na Pomniku mamy napis: „Błogosławiony Jerzy Popiełuszko módl się za nami!”. Przy tym Pomniku przy każdej uroczystości w intencji Ojczyzny są modlitwy, litania za Jego wstawiennictwem. Ks. Jerzy jest także w naszej Wspólnocie patronem modlitw w intencji powołań kapłańskich i zakonnych.
Główna ulica od Wandzli, koło kościoła i przez Dolną Słotwinę nosi obecnie imię: Księdza Jerzego Popiełuszki. Dziś Błogosławiony za niedługo na pewno Święty, bo rozpoczął się proces kanonizacyjny i jest potwierdzony cud.
Ks. Jerzy Popiełuszko wzywa: do życia według Ewangelii i nauki Kościoła, modlitwy w intencji Ojczyzny, jedności i solidarności, obrony praw człowieka i prześladowanych, odwagi, przebaczenia oraz przypomina: „Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj”. Każdy może sobie coś wybrać i odnieść do siebie. Postać błogosławionego Ks. Jerzego niech nas zachęca do twórczego myślenia, że człowiek to nie tylko ciało i jego potrzeby, ale przede wszystkich wnętrze i wartości duchowe. Święty Jan Paweł II, w czasie Pielgrzymki do naszej Ojczyzny 1987 roku mówił: „Każdy z was daje szczególne świadectwo o człowieku: o tym, jaki jest właściwy wymiar jego egzystencji". "Nie samym chlebem żyje człowiek" (Mt 4,4). Chociaż zdajemy sobie sprawę, jak doniosłe są sprawy chleba, jak wiele od nich zależy w życiu całej ludzkości i wszystkich narodów - w życiu poszczególnych osób i rodzin - to przecież przekonują nas te słowa Chrystusa: "Nie samym chlebem". Nie samym. Człowiek - to inny jeszcze wymiar potrzeb i inny wymiar możliwości. Jego byt określa wewnętrzny stosunek do prawdy, dobra i piękna. Istotną dla ludzkiej osoby jest transcendencja - a to znaczy zarazem: "inny głód. Głód ludzkiego ducha”.
Święty Janie Pawle II, Błogosławiony Jerzy Popiełuszko módlcie się za nami!
Dobre wykorzystanie daru wolności zależy nie tylko od naszego wysiłku, pracy, ale również od naszego stosunku do Boga, do wartości moralnych, do Dekalogu. Nigdy nie będziemy w stanie w pełni cieszyć się wolnością, dopóki nie zrozumiemy, że prawo Boże określa podstawę wszelkich praw i wartości. Przypomina nam o tym również Jan Paweł II, nasz wielki rodak, który mówi: „Proszę was, abyście to całe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy”. Oby na nowo w sercach wszystkich Polaków odżyły te hasła, które przez wieki były święte: Bóg, Honor, Ojczyzna”.
Metropolita Warszawski Kardynał Kazimierz Nycz pisał przed beatyfikacją:
„Niech nowy błogosławiony będzie orędownikiem wspierającym nas u Boga, kiedy troszczymy się o prawdę (…). Niech wyprasza dar jedności (…) Dzisiaj Polsce potrzeba solidarnej jedności i współpracy. Niech Ksiądz Jerzy będzie orędownikiem dla wszystkich sprawujących władzę. Niech jednoczy Polaków wokół troski o Ojczyznę o rozwój rodziny, właściwą edukację i o inne najważniejsze wartości”.
Witraż - św. Kinga
Witraż symbolizuje Posynodalną Adhortację Apostolską „CHRISTIFIDELES LAICI” - (Katolicy świeccy) - Jana Pawła II. O powołaniu i misji świeckich w Kościele i świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II.
Katolicy świeccy byli tematem Synodu Biskupów, który odbył się 1987 roku. Rozważaniom towarzyszyła między innymi przypowieści o robotnikach winnicy z Ewangelii św. Mateusza: „Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy” (Mt 20, 1-2).
I kwatera okna zawiera:
Napis: Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości
Te słowa wypowiedział Kardynał Karol Wojtyła w Starym Sączu, podczas uroczystości milenijnych 1966 roku do zebranych mieszkańców Ziemi Sądeckiej i okolic, którzy pod przewodnictwem Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego i biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza, prosili Boga o kanonizację błogosławionej Kingi. I te same słowa powtórzył Papież w homilii w czasie kanonizacji Kingi. „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości” (…)
Święci nie przemijają „Kinga oparła się przemijaniu. Minęły stulecia, a blask jej świętości nie tylko nie przygasa, ale wciąż rozpala kolejne pokolenia. Nie uszła z ich pamięci ta Królewna węgierska, Księżna małopolska, Fundatorka i Mniszka sądeckiego klasztoru. A dzisiejszy dzień jej kanonizacji jest tego najwspanialszym dowodem. Niech będzie Bóg uwielbiony w swoich świętych!”.
„Święci żyją świętymi”.
(…) W przedziwny sposób tego zbawiennego promieniowania świętości zaznała w swoim życiu święta Kinga począwszy od dnia narodzin. Przyszła bowiem na świat w węgierskiej, królewskiej rodzinie Beli IV z dynastii Arpadów. Królewski ten ród z wielką troską pielęgnował życie wiary i wydał wielkich świętych. Z niego pochodził święty Stefan, główny patron Węgier i jego syn, święty Emeryk. Szczególne zaś miejsce pośród świętych z rodziny Arpadów zajmują kobiety: święta Władysława, święta Elżbieta Turyńska, święta Jadwiga Śląska, święta Agnieszka z Pragi i wreszcie siostry Kingi - święta Małgorzata i błogosławiona Jolanta. Czyż nie jest oczywiste, że światło świętości tej rodziny prowadziło Kingę do świętego imienia Bożego? Czy przykład świętych rodziców, rodzeństwa i krewnych mógł pozostać bez śladu w jej duszy?
(…) Wraz z Patronką tej ziemi proszę wszystkich moich Rodaków: niech polska rodzina dochowa wiary Chrystusowi! Trwajcie mocno przy Chrystusie, aby On trwał w was! Nie pozwólcie, aby w waszych sercach, w sercach ojców i matek, synów i córek zagasło światło Jego świętości. Niech blask tego światła kształtuje przyszłe pokolenia świętych, na chwałę imienia Bożego! (Tertio millennio adveniente.)
Bracia i siostry, nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych!
„Święci pragną świętości”.
Takie pragnienie żywe było w sercu Kingi. (…) Święta Kinga uczy, że zarówno małżeństwo, jak i dziewictwo przeżywane w jedności z Chrystusem może stać się drogą świętości. (…) Mury starosądeckiego klasztoru, któremu początek dała święta Kinga i w którym w dokonała swego życia, zdają się dziś dawać świadectwo o tym, jak bardzo ceniła czystość i dziewictwo, słusznie upatrując w tym stanie niezwykły dar, dzięki któremu człowiek w sposób szczególny doświadcza własnej wolności”.
Jest jeszcze jeden rys ducha świętej Kingi, który wiąże się z jej pragnieniem świętości. Jako księżna umiała troszczyć się o sprawy Pana także na tym świecie(..) Gorliwie zabiegała o jedność piastowskiego dziedzictwa, a dla podniesienia kraju z ruiny nie wahała się oddać tego wszystkiego, co otrzymała w posagu od swego ojca. Z jej imieniem związane są żupy solne w podkrakowskiej Wieliczce i w Bochni. Nade wszystko jednak miała na względzie potrzeby swych poddanych. Potwierdzają to jej dawne żywoty zaświadczając, że lud nazywał ją «pocieszycielką», «lekarką», «żywicielką», «świętą matką». Zrezygnowawszy z naturalnego macierzyństwa, stała się prawdziwą matką dla wielu.
Troszczyła się również o rozwój kulturalny narodu. Z jej osobą i tutejszym klsztorem wiąże się powstanie takich pomników literatury, jak pierwsza napisana po polsku książka: Zołtarz Dawidów - Psałterz Dawidowy.
(…) Dzisiejszy świat potrzebuje świętości chrześcijan, którzy w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i zawodowego podejmują swoje codzienne obowiązki; którzy pragnąc spełniać wolę Stwórcy i na co dzień służyć ludziom, dają odpowiedź na Jego przedwieczną miłość. Dotyczy to również takich dziedzin życia, jak polityka, działalność gospodarcza, społeczna i prawodawcza (por. Christifideles laici, 42). Niech i tu nie braknie ducha służby, uczciwości, prawdy, troski o dobro wspólne nawet za cenę wielkodusznej rezygnacji ze swego, na wzór świętej Księżnej tych ziem! Niech i w tych dziedzinach nie zabraknie pragnienia świętości, którą zdobywa się przez kompetentne, służebne działanie w duchu miłości Boga i bliźniego. (fragmenty homilii Papieża Jana Pawła II)
Obraz Św. Kinga 1234-1292 - Przedstawiana jest w stroju klaryski i na jednym ramieniu porzucony płaszcz książeccy W ręku trzyma makietę klasztoru ze Starego Sącza.
Urodzona 4 marca 1234 w Esztergom na Węgrzech. W 1239 przybyła do Polski. Zaręczona z Bolesławem, księciem krakowsko-sandomierskim. Swój posag przeznaczyła na odbudowę kraju. „Była matką polskiego ludu przez dzieła miłosierdzia, umiłowanie polskiej mowy, starała się o dobro duchowe i materialne swych poddanych. Ceniła dzieła sztuki, popierała rozwój muzyki, stała się wielką orędowniczką kultury polskiej. Po śmierci Bolesława w 1279 opuściła Kraków udając się na Ziemię Sądecką. Zakładała nowe osady, organizowała parafie, dbała o budowę nowych kościołów. W Sączu ufundowała kościół i klasztor dla sióstr klarysek, które sprowadziła ze Skały kolo Krakowa w 1281 roku. W 1289 roku Kinga złożyła śluby zakonne według reguły św. Klary. Zmarła 24 lipca 1292 roku po ciężkiej chorobie. (Nasi święci, Redakcja Wojciech Zagrodzki CSsR, Homo Dei, 2009)
Św. Kinga beatyfikowana 11 czerwca 1690 roku w Rzymie, kanonizowana 16 czerwca 1999 roku w Starym Sączu, wspomnienie liturgiczne 24 lipca. Kanonizowana w roku 1999 kiedy rozpoczęto budowę kaplicy w Słotwinie jako wotum wdzięczności za Jubileusz 2000 –lecia przyjścia Chrystusa na świat. Papież poprzez kanonizację w wigilię Roku Jubileuszowego pragnie przypomnieć, że świętość nie przemija i św. Kinga winna być wzorem na nowe Tysiąclecie chrześcijaństwa. Niech będzie wzorem i zachętą do świętości nas wszystkich i wsparciem dla naszej Siostry zakonnej s.M.Ancilli od Przenajświętszej Eucharystii klaryski pracującej obecnie we Francji.
II kwatera okna:
zawiera słowa z Ewangelii św. Jana; „Ja jestem krzewem winnym, wy — latoroślami” (J 15, 5). Chrystus posługuje się obrazem winnicy w celu ukazania łączności między Nim jako Głowy a nami jako członków Mistycznego Ciała. Ten fragment o „Zjednoczeniu z Chrystusem” z Ewangelii św. Jana jak i Przypowieść o robotnikach w winnicy z Ewangelii św. Mateusza są rozważane w Adhortacji Apostolskiej „CHRISTIFIDELES LAICI” - (Katolicy świeccy)- Jana Pawła II.„Ewangeliczna przypowieść ukazuje naszym oczom rozległą winnicę Pańską oraz rzeszę ludzi, mężczyzn i kobiet wezwanych przez Boga i wysłanych tam do pracy. Winnicą jest cały świat (por. Mt 13, 38), który winien zostać przemieniony zgodnie z Bożym planem w perspektywie ostatecznego przyjścia Królestwa Bożego”.
W dalszej części witraża - krzew winny - Obraz Kościoła, gdzie Jezus Chrystus jest krzewem winnym a my latoroślami oraz wypisane są stany kościoła.
W Kościele są RÓŻNE STANY ŻYCIA I RÓŻNE POWOŁANIA. Sobór Watykański II definiuje: „Stan małżeński i rodzinny, bezżenność lub wdowieństwo, sytuacja chorobowa – choroba, cierpienie, działalność zawodowa i społeczna
„Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: IDŹCIE I WY DO MOJEJ WINNICY"
Wszyscy są powołani do bycia świętym. Wszyscy są zaproszeni do pracy w kościele.
Na ścianach:
Droga Krzyżowa - płaskorzeźby - Droga Krzyżowa wykonana z marmuru „Morawica” - ramy, płaskorzeźby z marmuru włoskiego „Carrara”.
Dzwony związane z kościołem: ”Maryja" - odlewnia dzwonów w Białej - K.Śchabe - 1923, „Serca Jezusa", „Św. Faustyna”, „Bł. Jan Paweł II”. Odlane w najstarszej pracowni Firmy Felczyńscy Przemyśl - 2011 i stary dzwon w kaplicy rok 1908.
Chór
Organy kościelne Firmy Allen sprowadzone ze Stanów Zjednoczonych.
Na chórze na ścianie figurka św. Floriana patrona Strażaków.
W naszym kościele na chórze została umieszczona płaskorzeźba Św. Floriana. Św. Florian przedstawiony jest jako gaszący płonący dom oficer rzymski z naczyniem, w drugiej ręce trzyma chorągiew.
„Według żywotu z VIII w., Florian z Lauriacum urodził się ok. 250 roku w Zeiselmauer (Dolna Austria). W młodym wieku został dowódcą wojsk rzymskich, stacjonujących w Mantem, w pobliżu Krems (obecnie w północno-wschodniej Austrii). Podczas prześladowania chrześcijan przez Dioklecjana został aresztowany wraz z 40 żołnierzami i przymuszony do złożenia ofiary bogom. Wobec stanowczej odmowy wychłostano go i poddano torturom. Przywiedziono go do obozu rzymskiego w Lorch koło Wiednia. Namiestnik prowincji, Akwilin, starał się groźbami i obietnicami zmusić oficera rzymskiego do odstępstwa od wiary. Kiedy jednak te zawiodły, kazał go biczować, potem szarpać jego ciało żelaznymi hakami, wreszcie uwiązano kamień u jego szyi i zatopiono go w rzece Enns. Miało się to stać 4 maja 304 roku. Jego ciało odnalazła Waleria i ze czcią je pochowała. Nad jego grobem wystawiono z czasem klasztor i kościół benedyktynów, objęty potem przez kanoników laterańskich. Do dnia dzisiejszego St. Florian jest ośrodkiem życia religijnego w Górnej Austrii. Św. Florian jest patronem archidiecezji wiedeńskiej.
W roku 1184 na prośbę księcia Kazimierza Sprawiedliwego, syna Bolesława Krzywoustego, Kraków otrzymał znaczną część relikwii św. Floriana. W delegacji odbierającej relikwie miał się znajdować także bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski. Ku ich czci wystawiono w dzielnicy miasta, zwanej Kleparzem, okazałą świątynię. Kiedy w 1528 r. pożar strawił tę część Krakowa, ocalała jedynie ta świątynia. Odtąd zaczęto św. Floriana czcić w całej Polsce jako patrona podczas klęsk pożaru, powodzi i sztormów. Kraków jeszcze dzisiaj obchodzi pamiątkę św. Floriana jako święto. Florian jest patronem Austrii i Bolonii oraz Chorzowa; ponadto hutników, strażaków i kominiarzy, a także garncarzy i piekarzy. W Warszawie pod wezwaniem św. Floriana jest katedra warszawsko-praska.
W ikonografii św. Florian przedstawiany jest jako gaszący pożar oficer rzymski z naczyniem. Czasami jako książę. Bywa, że w ręku trzyma chorągiew. Jego atrybutami są: kamień młyński u szyi, kolczuga, krzyż, czerwony i biały krzyż, miecz, palma męczeńska, płonący dom, orzeł, tarcz”. (brewiarz-czytelnia).
Chcemy wpatrywać się w człowieka, który na wieść o tym, że zostali uwięzieni chrześcijanie, udał się, aby ich wspomagać i pocieszać i dał świadectwo o Chrystusie, składając dar z własnego życia. Taka postawa św. Floriana przypomina nam, że są wartości w życiu chrześcijańskim, które nie podlegają negocjacjom, za które w razie potrzeby, trzeba oddać nam życie.
Św. Florian jest czczony w Kościele jako patron strażaków, tych, którzy z narażeniem życia spieszą kiedy zagrożone jest zdrowie, życie i mienie człowieka.
Męczenniku, święty Florianie, od wieków czczony na polskiej ziemi, bądź i dziś naszym Patronem, Orędownikiem i Obrońcą przed Bogiem. Uproś nam u Boga żywą wiarę. Spraw, byśmy oparli się laicyzacji życia i wszędzie, słowem i czynami miłości, umieli mężnie tę wiarę wyznać. Ucz nas odwagi, byśmy bez obaw dawali świadectwo przynależności do Chrystusa i Jego Kościoła. Dodawaj nam siły, byśmy wiedli życie dobre i szlachetne. Pokazuj nam, co oznacza być świętym w codzienności i zwyczajności naszego życia. Mimo upływu czasu, pozostawaj dla nas dowodem, że świętość jest właściwym stanem człowieka. Pokazuj drogę, która pozwoli nam być szczęśliwymi i pełnymi pokoju.
Amen.
Ławki w kościele wykonane z drzewa modrzewiowego. Posadzka z płytek gresowych, konfesjonały i klęczniki dębowe, kropielnice – marmur. Kolor ścian „kość słoniowa”.
Nad głównym wejściem do Kościoła Logo Roku Jubileuszowego (obecnie wykonene z plastiku w przyszłości mozaika)
Symbol wyraża powszechność orędzia chrześcijańskiego. W niebieskim, okrągłym polu, znajduje się krzyż jednoczący całą ludzkość zamieszkującą pięć kontynentów, które symbolizują pięć gołębi.
Niebieskie pole jest symbolem Tajemnicy Wcielenia Syna Bożego, który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego w łonie Dziewicy Maryi.
Światło wyłaniające się z centrum Krzyża ukazuje Chrystusa, Światłość świata, jedynego Zbawiciela ludzkości „wczoraj, dziś i na wieki”
Nachodzące na siebie gołębie symbolizują jedność i braterstwo, które są gorącym pragnieniem wszystkich Dzieci Bożych.
Żywość i Harmonia kolorów przypominają radość i pokój, jako dary wyrażające życzenie obchodów Jubileuszowych A.D. 2000 - Rok Jubileuszowy. A.D. 2000 przypomina rok budowy i że kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego.
W naszej parafii symbolika: Pięć gołębi symbolizuje pięć rejonów naszej parafii: Słotwina nad kościołem, Słotwina Dolna, Od Godziszki w stronę Szkoły Podstawowej, Poddzielec i Bugaj. Krzyż umieszczony w Logo: nadzieja jedności naszej Parafii. Ufam, że kiedyś to nastąpi i symbolem będą nachodzące na siebie gołębie. Bo przecież obręb parafii to nie jest jakiś twór sztuczny, lecz obejmuje okręg szkolny, gdzie dzieci od przynajmniej 1928 roku z tego okręgu chodzą do jednej Szkoły w Słotwinie.
Rogi i główne filary kościoła obłożone kamieniem z Brennej.
Na murze kościoła od strony południowej umieszczony jest zegar. Przypomina nam sentencję umieszczoną na murze kościoła w Wadowicach „Czas ucieka wieczność czeka”. Na ten zegar często spoglądał Karol Wojtyła, późniejszy Papież. Pan Jezus prosił swoich uczniów, aby byli gotowi na spotkanie z Synem Człowieczym, czyli z Nim, gdy powtórnie przyjdzie. To czuwanie porównał do ludzi oczekujących swego pana. Przypomina o przemijalności życia, punktualności, właściwego gospodarowania czasem. Każda sekunda przybliża nas do Boga i człowieka, albo oddala.
Po drugiej stronie kościoła od parkingu naprzeciw skalniaka na ścianie kościoła planowana jest mozaika sceny Zwiastowania. Od tego się wszystko zaczęło. Cała tajemnica Wcielenia.
Boczne wejście do kościoła- napis : Przekroczyć próg nadziei
To tytuł książki Świętego Jana Pawła II, która w języku polskim ukazała się 1994 roku. Jan Paweł II odpowiada na pytania włoskiego dziennikarza Vittoria Messoviego. Papież mówi o Kościele, religii i problemach współczesnego świata. Głównym zamiarem Ojca św. jest zaproszenie współczesnego człowieka do tego, aby przekroczył próg nadziei tzn. wyszedł z obszaru smutku, zwątpienia i wszedł w obszar nadziei, gdzie działa Bóg w osobie Jezusa Chrystusa. Ojciec św. snuje refleksje, że w sytuacji dzisiejszego człowieka bardziej niż kiedykolwiek naprawdę nie ma powodu, by się „lękać” Boga Jezusa Chrystusa. Czy rzeczywiście warto „wejść w obszar nadziei”, odkryć, że mamy Ojca i uznać, że jesteśmy przez niego kochani? Mówi Psalmista: „ Bojaźń Boża początkiem mądrości” ( por. Ps 111) Jan Paweł II mówi, ażeby wyzwolić człowieka współczesnego od lęku przed sobą samym, przed światem, przed innymi ludźmi, przed potęgami tego świata, przed systemami, przed tym wszystkim, co jest symptomem niewolniczego lęku tak zwanej siły wyższej, którą człowiek wierzący nazywa Bogiem, trzeba temu człowiekowi z całego serca życzyć, ażeby nosił i pielęgnował w swym sercu tę Bojaźń Bożą, która jest początkiem mądrości. Ta Bojaźń Boża jest zbawczą siłą Ewangelii. Ona jest twórcza nigdy destruktywna. Ona rodzi ludzi, którzy kierują się odpowiedzialnością, odpowiedzialną miłością. Ona rodzi ludzi św. czyli prawdziwych chrześcijan, a przyszłość świata ostatecznie do nich należy. Papież rozpoczął swój pontyfikat od słów: „Nie lękajcie się. Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi” i był wierny tym słowom. Nad drzwiami przy bocznym wejściu do naszego Kościoła wyryte są słowa: „Przekroczyć próg nadziei”. Niech one nam przypominają, że nie ma powodu by lękać się Boga, warto wejść obszar nadziei, odkryć, że mamy Ojca i że jesteśmy przez niego bardzo kochani. Warto przekroczyć próg świątyni i tu odnaleźć na nowo nadzieję i sen dalszego życia. Niech te słowa przypominają nam Świętego Jana Pawła II. To przecież „Świadek nadziei”. W pierwszej encyklice 1979 roku pisał już o Wielkim Jubileuszu roku 2000 „Jesteśmy poniekąd w okresie oczekiwania”. Nasz kościół powstał jako wotum Roku Jubileuszowego. Te słowa niech nas także zachęcają do przeczytania tej książki i medytacji nad treścią. Boczne wejście zostało obłożone kamieniem jak i dokończono obkładanie kamieniem ostatni róg kościoła.
Wieże: kościół i kaplica
„Przecież i mury i wieże kościelne i krzyże przydrożne i obrazy święte na ścianach domów i izb - wszystko to w jakiś sposób katechizuje. I od tej wielkiej, syntetycznej katechezy życia: przyszłości i teraźniejszości - zależy wiara przyszłych pokoleń” Św. Jan Paweł II - Gniezno 1979
Kościoły i wieże kościelne są jak drogowskazy, wskazują człowiekowi drogę do Nieba. Wieża wskazuje na samego Boga, symbolizuje łączność Nieba z ziemią.
Wieża pełni rolę znaku - czyli jako rzeczywistość widzialna, wskazująca na rzeczywistość niewidzialną.
W naszej parafii mamy trzy wieże: jedna na starej kaplicy, która jest obok kościoła i dwie na kościele. Niech przypominają nam o Bogu Trójjedynym.
Na naszym kościele są dwie wieże. Mogą symbolizować i wskazywać, że powinniśmy żyć według dwóch przykazań miłości: Miłości Boga i bliźniego Szczyt wieży to kula wieńcząca wieżę z zatkniętym na niej krzyżem, symbolizuje kulę ziemską a krzyż wiarę. Iglica wieży ma kształt ostrosłupa ośmiokątnego. Zachęta do podążania drogą ośmiu błogosławieństw. Drogą doskonałości do której wzywał nas Jezus Chrystus. Wieże pełnią rolę dzwonnicy. Na każdej wieży umieszczone są dzwony. Od posadzki kościoła największa wieża ma wysokość ok.20 metrów.
Obok kościoła - Kaplica 1900 roku
Wiek XIX był wiekiem „Serca Jezusa jak i Serca Maryi” i powstania bractw Najświętszego Serca Pana Jezusa. Rozwój zawdzięczamy Jezuitą.
„ 14 czerwca1909 roku do konsystorza biskupiego zwrócili się mieszkańcy Słotwiny. Powiadomili, że z powodu oddalenia od kościoła parafialnego a także niedogodności klimatycznych jak czas słotny lub zawieje śnieżne nie mogą zdążyć na niedzielne nabożeństwa popołudniowe. Stąd gmina Słotwina wybudowała dzięki własnej ofiarności kapliczkę długości 10, szerokości 4.5 i wysokości 4 metrów. Tam też w każdą niedzielę i święta po południu śpiewano litanię i odmawiano różaniec. Parafianie ze Słotwiny zwrócili się do władz kościelnych o uznanie tej kaplicy i o pozwolenie na odprawianie corocznie dwóch Mszy św. jedną w niedziele po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w drugą w niedzielę po uroczystości Najświętszej Maryi Anielskiej. Oczekiwali z tęsknotą na odprawianie Mszy św. w kaplicy w Słotwinie” – Z dziejów Parafii Lipowa p.w. Św. Bartłomieja – Ks. Michał Piela SDS
Kaplica powstała po wybudowaniu kościoła w Lipowej. Kaplica wykonana z cegły, pozostałość z kościoła św. Bartłomieja w Lipowej, ołtarz z kościoła starego w Lipowej. „Ks. Rusin 1850-1866 wybudował nowy ołtarz w stary stylu, umieścił pod chórem z obrazem ukoronowania Najświętszej Maryi Panny, przy nim w Lipowej odprawiano nabożeństwa majowe” - Z dziejów Parafii Lipowa p.w. Św. Bartłomieja – Ks. Michał Piela SDSW środku Ołtarz poświęcony Matce Bożej Częstochowskiej. Wizerunek z Koronacji Matki Bożej Częstochowskiej. Widnieją litery: R.M.A. (Maryja Królowa Aniołów)Znajduje się w niej Krzyż z tabliczką INKZ, obraz św. Barbary, Obraz św. Andrzeja, Obraz Michała Archanioła ,Figura Św. Jana Pawła II
Feletrony z obrazem: Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Matki Bożej Częstochowskiej, Serca Jezusa i Serca Maryi; Figura Matki Bożej Niepokalanej, figura ś. Józefa
W kaplicy znajduje się krzyż używany w czasie plenerowej Drogi Krzyżowej, stare stacje Drogi Krzyżowej z kościoła, stare konfesjonały, dzwon na wieży z 1908 r.
Tablica pamiątkowa;" W tej kaplicy 11-12 czerwca 1964 roku modlił się i udzielił błogosławieństwa zebranym Metropolita Krakowski Arcybiskup Karol Wojtyła. Święty Janie pawle II, módl się za nami. w 50.rocznicę wdzięczni parafianie. Słotwina2014
Kościół i Parafii przyjęła Imię Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z chwilą powstania Parafii obecnie w kaplicy czcimy Matkę Bożą Anielską. 2 sierpnia –II Odpust w Słotwinie. Z tym dniem związana jest Wieczysta Adoracja.
Kaplica odnowiona 2008 r. Pobłogosławiona przez ks. Infułata Stanisława Dadaka Kanclerza Kurii Bielsko-Żywieckiej w 2009 r. w pierwszy Odpust parafialny N.S.P.J.. Kaplica otwarta w każde nabożeństwo i nagłośniona. Kaplica ponownie odnowiona w 2013r.
Dom Katechetyczny- (obecnie plebania)
Widnieje napis 16.X.1983 r. Kamień węgielny wmurowany w rocznicę wyboru papieża (5 rocznica). W roku pielgrzymowania Jana Pawła II do Polski. Plebania nosi imię Papieża Jana Pawła II. Na plebani obraz Jana Pawła II zrobiony na podstawie zdjęcia z poświęcenia biblioteki uniwersyteckiej w Warszawie w 1999 roku – Papież, który słucha.
Mur różańcowy -Kapliczka Matki Bożej Fatimskiej
Beatyfikacja bł. Pastuszków w Roku Jubileuszowym. Matka Boża Fatimska uratowała życie Papieżowi, zachęca do odmawiania różańca. Do odmawiania różańca zachęcał Jan Paweł II. Ustanowił Tajemnice światła, rozdawał różańce. Tablica ze słowami papieża z Listu o Świętym Różańcu z zachętą do odmawiania różańca.
Figura masa żywiczna. Kapliczka poświęcona w I nabożeństwo Fatimskie 13 września 2011w 30 roku od zamachu na Jana Pawła II roku przez Ks. Prałata Andrzeja Rdesta z Cieszyna Kapliczka kamień breniański, szyby zbrojone.
Mur różańcowy z tajemnicami różańcowymi. (edukacja)
Mur obłożony kamieniem
Praktyka obchodów Jubileuszowych wzbogaciła się w ciągu swych dziejów o pewne znaki, które są świadectwem wiary i wspomagają religijność chrześcijańską:
- Drzwi Święte
Symbolizują one przejście z grzechu do łaski, do jakiego powołany jest każdy chrześcijanin „Ja Jestem Bramą" (J 10,7), „Oto jest brama Pana, Przez nią wejdą sprawiedliwi” (Ps. 118.20). Wskazanie na bramę przypomina każdemu wierzącemu, że powinien przekroczyć jej próg. Przejść przez bramę znaczy wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem. Papież przeszedł przez Drzwi Święte, w nocy z 24/25 grudnia 1999 roku.
Krzyż Misyjny i pomnik poświęcony wysiedlonych i Ojcu św. Janowi Pawłowi II. 11-12 06.1964 roku modlił się w kaplicy i przechadzał się po placu na który stoi kościół i pomnik Arcybiskup Karol Wojtyła. W czasie wizytacji kanonicznej w Parafii św. Bartłomieja w Lipowej. Pomnik symbolizuje Otwarcie Drzwi Jubileuszowych przez Jana Pawła II. Drzwi składające się z dwóch kwater. I słowa Jana Pawła II z Mszy pontyfikalnej „Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”. Symbol otwarcia naszych serc i domów i odpowiedź na prośbę papieża, Odpowiedzią na prośbę papieża jest uczestnictwo w rekolekcjach, a przede wszystkim w Misjach. Będziemy wypisywać na jednej kwaterze, gdzie wyryte są słowa naszego zaufania i odpowiedź: „Jezu Ufam Tobie” odbyte Misje w naszej Parafii .
Pomnik, Krzyż Misyjny wykonany z Granitu ok. 13 ton.
- Pielgrzymka-znak ten uświadamia nam kondycję człowieka, którego życie często opisuje się jako wędrówka. Od narodzin do śmierci.
Na placu kościelnym: Ołtarz polowy z płaskorzeźbą Świętej Rodziny
W 2014 roku na miesiąc przed Kanonizacją Jana Pawła II i w 50. rocznicę pobytu Arcybiskupa Karola Wojtyły w Słotwinie na placu kościelnym powstał ołtarz polowy z płaskorzeźbą Świętej Rodziny.
Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Słotwinie powstał jako wotum wdzięczności za przyjście Chrystusa na świat w Roku Jubileuszowym 2000.
„Praktyka obchodów jubileuszowych wzbogaciła się w ciągu swych dziejów o pewne znaki, które są świadectwem wiary i wspomagają religijność chrześcijańskiego ludu. Wśród nich należy wymienić przede wszystkim pielgrzymkę. Znak ten uświadamia nam kondycję człowieka, którego życie często opisuje się jako wędrówkę”. ( Program duszpasterski na Wielki Jubileusz Roku 2000).
Pismo św. wielokrotnie podkreśla wartość pielgrzymowania, także Jezus wraz Maryją i Józefem udał się jako pielgrzym do świętego miasta Jeruzalem (por.Łk 2,41)
Święto Najświętszej Rodziny obchodzimy w niedzielę w oktawie Narodzenia Pańskiego. Bóg się rodzi… to pierwsze słowa jednej z najpiękniejszych polskich kolęd. Ewangelia mówi, że Bóg narodził się tak jak każdy człowiek, narodził się w rodzinie. Święta Rodzina stanowi wzór dla wszystkich rodzin chrześcijańskich, gdyż w niej pierwsze miejsce zajął Bóg. W rodzinnym domu w Nazaret Syn Boży został otoczony miłością i opieką, których tak bardzo potrzebuje każde dziecko.
W roku 1994 – z okazji Roku Rodziny - Jan Paweł II napisał List do rodzin. Nazwał w nim wspólnotę rodzinną „Sanktuarium życia”. Przypomniał także, że Zbawiciel wkroczył w dzieje świata właśnie poprzez rodzinę, w której się narodził i wzrastał. (Nasza Arka- Miesięcznik Rodzin Katolickich).
Ołtarz wykonany jest z granitu. Płaskorzeźba Świętej Rodziny wykonana na podstawie Rzeźby umieszczonej na zewnętrznej ścianie kościoła św. Józefa w Nazarecie - Ziemia Święta. Ołtarz z płaskorzeźbą został umieszczony na placu kościelnym. To miejsce będzie nam przypominało, że życie jest pielgrzymką. Będzie nas zachęcało, aby całe rodziny pielgrzymowały do kościoła, do różnych miejsc świętych. To także zachęta aby nasze rodziny były szkołą wiary na wzór Świętej Rodziny. Stąd napis : ”Święta Rodzino bądź nam wzorem”.
Przy tym ołtarzu: modlitwy w Święto Najświętszej Rodziny, miejsce szczególnej modlitwy za rodziny, miejsce zatrzymania przy procesji różańcowej, okazjonalne Msze św.
Naplacu kościelnym:
Płaskorzeźba św. Krzysztofa z symboliką góry „Synaj”
„Świadectwem prawdy chrześcijańskiej miłośc i- zawsze czytelnym, dziś jednak szczególnie wymownym - jest pamięć o męczennikach… Głosili oni Ewangelię, oddając życie dla miłości… Kościół wszędzie na ziemi musi pozostać zakorzeniony w ich świadectwo i pieczołowicie chronić pamięć o nich… Podziw dla męczenników niech łączy się w sercach wiernych pragnieniem naśladowania - z pomocą łaski Bożej - ich przykładu, gdyby wymagały tego okoliczności” (Incarnationis misterium).
Święty Krzysztof – (gr.noszący Chrystusa). Według tradycji miał ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowań za cesarza rzymskiego Decjusza w III w. na terenie dzisiejszej Turcji. Według legendy był olbrzymem pustelnikiem trudniącym się przenoszeniem przez rzekę podróżnych. Pewnego dnia, przenosząc na ramionach dziecko, poczuł ogromny ciężar i usłyszał, że dźwiga ciężar całego świata, dziecko to zaś okazało się Dzieciątkiem Jezus (Nasi Święci Patroni). Jest on czczony jako patron podróżnych, przewodników, a zwłaszcza kierowców.
Ostatecznym celem naszej ludzkiej drogi jest sam Bóg. Bóg jest tym szczytem, który mamy osiągnąć. Pomocą i drogowskazami do przebywania z Bogiem są przykazania, które dał Bóg a Górze Synaj.
„Przykazania chronią człowieka przed niszczącą siłą egoizmu, nienawiści i fałszu. Demaskują wszystkie fałszywe bóstwa, które go zniewalają: miłość własną, która odrzuca Boga, żądzę władzy i przyjemności, która niszczy porządek sprawiedliwości, poniża ludzką godność nas samych i naszego bliźniego. Jeżeli odwrócimy się od tych fałszywych bóstw i pójdziemy za Bogiem, (…) wówczas „zajaśniejemy chwałą” Jan Paweł II, Klasztor św. Katarzyny na Górze Synaj, 26.02.2000 roku
Płaskorzeźba św. Krzysztofa z napisem: „Święty Krzysztofie polecamy się Twojej opiece” jest umieszczona na skale symbolizującą górę „Synaj”, gdzie Bóg dał nam Dziesięć Przykazań Bożych. Na symbolice góry „Synaj zarysy rzeki i drogi. Na symbolicznej rzece Jordan są umieszczone kamienie, które przywiozłem z Jeziora Galilejskiego, gdzie Pan Jezus nauczał, powoływał uczniów i czynił cuda oraz kamień z Góry Synaj , trzy kamienie z Jeziora Genezaret- i tablica z dziesięcioma przykazaniami, przypominające nam o zachowaniu przykazań Bożych w podróży i w naszym ziemskim pielgrzymowaniu na wspaniały szczyt, któremu na imię Bóg. Zdobywanie góry wiąże się z trudem i wyrzeczeniami. Zdobywanie świętości wymaga od człowieka, także wyrzeczeń i trudu.
Przykazania Boże mają formę nakazów i zakazów, ale stoją na straży tego, co Boże: co dobre, szlachetne i piękne. Często używa się czytelnego porównania do przepisów drogowych. W tej konwencji przykazania są podobne do znaku STOP, który stawia się przed miejscem, gdzie grozi szczególne niebezpieczeństwo.
Płaskorzeźba św. Krzysztofa z symboliką Góry Synaj umieszczona jest na placu kościelnym. Przy tym miejscu będziemy modlić się w intencji kierowców w dniu św. Krzysztofa, będzie miejscem zatrzymania w procesji różańcowej.
Symbolika Góry Synaj wykonana z granitu waży ponad 8 ton, płaskorzeźba z marmuru.
Na placu kościelnym - Droga Światła
W swoim Liście Apostolskim na zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 pod tytułem „Novo millennio ineunte” Jan Paweł II napisał: (...) kontemplacja oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus jest Zmartwychwstałym!(...) Właśnie w Chrystusa zmartwychwstałego wpatruje się Kościół.
Coraz bardziej popularna w Kościele. Nabożeństwo wielkanocne, wzorowane na Drodze Krzyżowej. Polega ono na przeżywaniu 14 stacji – spotkań Chrystusa Zmartwychwstałego z uczniami i służy przeżywaniu tajemnic paschalnych. Do tego zachęca Św.Ojciec św. Jan Paweł II.
Tablice wykonane z granitu.
Ta bogata teologia, symbolika, ufam, że będzie przedmiotem katechezy, rozwoju duchowego na kolejne lata . Kościół i otoczenie to świadectwo naszej wiary i rozumu. Credo – Wierzę – w tym zawiera się cała teologia naszego kościoła i otoczenia.
To także owoc mojego pobytu, przemyśleń i modlitwy w tym kościele od 11 lat ( od 8 lat zamieszkania w Słotwinie), w piątym roku od utworzenia Parafii, 26 roku mojego kapłaństwa.
Słotwina, 7 czerwca 2013 roku w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa (aktualizacja 2016 r.)
W 49 roku od pobytu w Słotwinie Ks. Biskupa Karola Wojtyły Ordynariusza Archidiecezji Krakowskiej.
TYM, KTÓRZY PRZYCZYNILI SIĘ DO BUDOWY TEGO KOŚCIOŁA I DALEJ TROSZCZĄ - NIECH BÓG WYNAGRODZI.
Ks. Mieczysław Grabowski
Proboszcz